در طول زندگی، افرادی را دیده ام که هیچ کاری با خدا و نماز ندارند، هزار نوع گناه و آلودگی در زندگی خود دارند، اما در عین حال مشکل خاصی ندارند و در رفاه زندگی می کنند. ولی پدر و مادرم که عمری دم از خدا می زنند و اهل نماز و روزه هستند، همانند آن ها در رفاه نیستند و مشکلات خاصی هم در زندگی خود دارند. یعنی خداوند بی نمازها را بیشتر از ما دوست دارد؟!