یکی از پامنبری‌های آقای شاه‌آبادی با دیدن خوابی پس از مدت‌ها سراغ ایشان می‌آید و آن را تعریف می‌کند. خواب اینگونه بوده که در صحرای قیامت همه در حال جزع و فزع بوده‌اند، اما آقای شاه‌آبادی در جای امنی قرار داشته‌اند. از ایشان می‌پرسند که برای نجات چه کنیم. می‌گویند من ذکری بالاتر از یاحسین علیه‌السلام ندانم.
همگی فریاد یاحسین علیه‌السلام می‌زنند. بعد از شنیدن این خواب، آقای شاه‌آبادی می‌گویند هیچ بُعدی ندارد یکی از اسم‌های اعظم الهی ذکر یاحسین سلام‌الله‌علیه باشد.
