واقعا اگر انسان از صراط مستقیم معرفت گم یا منحرف شود حالش مانند زنبور عسل است که از ملکه‌اش جدا شده باشد که قرار و آرام ندارد سرگردان محض است و ناچار باید در سوراخ جانور دیگر برود و طعمه‌ این و آن شود. [در محضر بهجت، جلد۱، صفحه ۲۲۷]