ما هیچ گونه استقلالی برای اهل بیت علیهم السلام در نظام تکوین و در نظام تشریع قائل نیستیم و در هیچ زمینه ای. وقتی در خانه ی امام رضا علیه السلام می رویم نمی گوییم: «یا امام رضا کار مارا راه بنداز» بلکه می گوییم: یا وجیها عندالله؛ یعنی خود امام رضا علیه السلام را یک بنده می دانیم یک موجود محتاج و مخلوقی که به واسطه ی قرابت و به واسطه ی عبادت به جایی رسیده که واسطه ی فیض است.

ذات ایام بد و نحس نیست بلکه باید دید در روزهایی که معروف به نحس و شوم شده اند چه کارهایی انجام شده و چه اتفاقاتی رخ داده که زمینه چنین تعبیری را فراهم کرده است.

من درباره آنها اندیشیدم، نه آنان را شایسته نزدیک شدن یافتم، زیرا که مشرکند. و نه سزاوار قساوت و سنگدلى و بدرفتارى هستند.