روزی علاّمه کاشف الغطاء به من فرمود: صدای رسای استادم - محدّث نوری - هر شب ساعتی به سپیده صبح به گوشم می رسد و مرا بیدار می کند و به نماز شب برمی خیزم.
اگرچه ورود به بهشت به عنوان وعده برحق الهی و محل سکونت مومنان در دیار باقی بعضا در ذهن ما با دشواری های بسیار همراه است اما با سه خلصت انسان می تواند از همه درهای بهشت به آن داخل شود.
انسان اگر به لحاظ فطری گاهی با خود خلوت کند، متوجه می‌شود که واقعاً مشتاق رفتن از این دنیا و پیوستن به عالم بالا است و تا زمانی به آنجا نرسد آرام نمی‌گیرد، البته اگر دفن در خواسته‌های نفسانی باشد، چنین حسی را درک نمی‌کند.
در کشاکش زندگی گاه مواقعی پیش می آید که ممکن است احساس کنیم، خدا به ما کاری ندارد یا گویا ما را فراموش کرده است. این پندار گرچه ظاهری کفرآمیز دارد اما ممکن است در ذهن بسیاری از ما به وجود آمده باشد و مناسب است که درباره آن اندیشه کنیم.
آیت‌الله جوادی آملی، قفل قلب را معاصی و گناهان می‌داند و می‌گوید: اگر کسی با قرآن محشور نبود و در آیات آن تفکر و تدبر نکرد، دلش بسته و قفل است که البته کلید آن توبه است.
