در کافی نقل می‌کند که مردی از صحابه و پیروان «امام صادق (ع)» به ایشان عرض کرد: برادران پسرعموهایم خانه را بر من تنگ گرفته‌اند و مرا بطوری در فشار و سختی قرار داده‌اند که مجبورم در یک اطاق زندگی کنم و اگر در این باره سخنی بگویم «شکایت پیش حاکم ببرم»، آنچه را در دست آنهاست می‌گیرم.

یکی از کارها و سنت های بسیار خوبی که همه ی ما کم و بیش آن را انجام داده ایم، دید و بازدید و صله رحم است. این سنت زیبا نه تنها در روابط اجتماعی ارزشمند است بلکه در آیات و روایات و متون دینی هم مورد توجه قرار گرفته است. چنانچه فقه اسلامی، توصیه‌های بسیار درباره ابراز محبت و احترام به پدر، مادر، بستگان و نزدیکان دارد.

امام صادق علیه السلام فرمود: از معاشرت و دوستی با كسی كه با بستگان خود قطع رحم كرده بپرهیز، زیرا چنین كسی را در سه جای كتاب خدا (قرآن) مورد لعن و نفرین یافته ام. (سفینة البحار، ج 1، ماده رحم)

صله رحم تنها رفتن به خانه بستگان نیست، بلکه مصادیق فراوانی دارد و مصداق کاملش این است که پیش از دیگران نیاز آنان را برطرف و آنان را خوشحال سازد.

از کارهاى بسیار نیک و اعمال پسندیده که حضرت حق و انبیاء و امامان نسبت به آن اصرار ورزیده اند صله رحم است، چرا که اسلام نسبت به صله رحم و کمک و حمایت و محبت نسبت به خویشاوندان اهمیت فوق العاده اى قائل شده است.