بازیابی مسیر زندگی بر مدار خدمت به امام عصر(عج)

شاید بتوان گفت اگر می‌خواهیم بفهمیم که امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از کدام کار راضی است که ما برای خدمت به او در عصر غیبت دست به کارش شویم، باید بررسی کنیم ببینیم کدام کار ضروری است که در عین ضرورتش مشتری کمتری سراغ آن می‌رود و تعداد کمتری در صف انجام آن قرار گرفته‌اند. علت این مسئله را هم این‌گونه باید بیان کرد که اگر آن کارهای مفیدی که طرفداران زیادی برای انجامش صف بسته‌اند و انتظار انجامش را می‌کشند، همان کاری باشد که امام زمان (عجل الله فرجه) را راضی می‌کرد و پرده از غیبت طولانی‌مدتش کنار می‌زد که حتماً تا به امروز تشریف آورده بودند و زمام حاکمیت عدل را به دست گرفته بودند.

باید قبول کرد که هنوز کارهای زیادی مانده که باید به انجامش مبادرت ورزیم تا زمینه ظهور مبارک حضرت مهدی (علیه‌السلام) فراهم شود و بی‌جهت نیست اگر عامل غیبت ایشان را به اعمال انسان‌ها ربط دهیم و حتی شاید اصلی‌ترین عامل نیز همین باشد. امام جواد (علیه‌السلام) در این‌باره می‌فرمایند: «إِذَا غَضِبَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَلَى خَلْقِهِ نَحَّانَا عَنْ جِوَارِهِمْ؛ زمانى كه خداى تبارک و تعالى بر خلقش خشم كند، ما را از مجاورت آن‌ها دور كند.»[۱] خشم خداوند از بندگان به سبب رفتار آن‌هاست؛ رفتارهایی که می‌تواند گاه بد و گناه باشد و گاه به‌ظاهر درست، اما بدون اولویت که آن هم دست کمی از بد و نادرست ندارد.

صعود بدون ولایت به قله نمی‌رسد
آن‌هایی می‌توانند در کوتاه‌ترین مدت‌زمان، مسیر خود را سمت قله طی کنند که دائماً یک چشمشان به مسیر باشد و یک چشم دیگر را معطوف به قله کنند. گاه غرق شدن در مسیر حرکتِ به‌سوی قله کوه، ما را از توجه به خود قله غافل می‌کند که این موجبات دور شدن از قله کوه را برای ما فراهم می‌سازد. انسان‌هایی که در زندگی شخصی‌شان، غرق در زیبایی‌ کارهای خود می‌شوند، حتی اگر آن کار مثبت هم باشد، اما غافل از جهت و هدف آن کار شوند و جهت و هدف آن را برای اهداف والا تنظیم نکنند، خسران‌زده خواهند شد.

قرآن کریم در وصف این‌گونه افراد که ممکن است در ظاهر، کارهای نیکویی نیز انجام داده باشند اما راه به جایی نمی‌برند، می‌فرماید: «قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِینَ أَعْمَالًا الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَهُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعًا؛ بگو که آیا می‌خواهید شما را بر زیانکارترین مردم آگاه سازیم؟ (زیانکارترین مردم) آن‌ها هستند که (عمر و) سعی‌شان در راه دنیای فانی تباه گردید و به خیال باطل می‌پنداشتند که نیکوکاری می‌کنند.»[۲] وقتی به روایات ذیل این آیه مراجعه می‌کنیم متوجه می‌شویم که انکار ولایت یکی از این گمراهی‌های اصلی برای انسان است. انسانی که از ولیّ خدا جدا باشد و اعمالش را با او تنظیم نکند مانند شخصی است که قصد صعود دارد، اما مسیر رفتن به سمت قله را بلد نباشد. شکی نیست که او در گردنه‌های سخت گرفتار خواهد شد و سعی‌اش هدر خواهد رفت و راه به جایی نخواهد برد.

چگونه بفهمیم امام زمان(عج) از چه کاری راضی‌تر است

در عصر غیبت باید دائم این نگاهِ به قله را در زندگی خود مد نظر داشته باشیم و آن چیزی نیست جز یاد امام عصر (ارواحنا له الافداء) به این بیان که با خود بگوییم هر عملی، هر حرکتی و حتی هر فکری که به ذهنمان خطور می‌کند با امام عصر (ارواحنا له الفداء) و یاری ایشان نسبتی دارد که باید بدان توجه داشته باشیم تا مسیر درست زندگی را در این فضای پر هیاهو گم نکنیم و راه را به بیراهه نرویم.

گاه لازم است این تصورات را آن‌قدر قوی کنیم که در زمان غیبت، خودمان را در خیمه حضرت (ارواحنا له الفداء) و کارمان را خدمت به او ببینیم و این اشتیاق را دائم در خودمان گسترش دهیم. چنانکه این حالت اشتیاق را امام صادق(علیه‌السلام) در خود زنده نگاه می‌داشت و به یاران و اصحاب خود نیز آن را منتقل می‌کرد. خلاد ابن قصار می‌گوید: «سُئِلَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ هَلْ وُلِدَ اَلْقَائِمُ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ لاَ وَ لَوْ أَدْرَكْتُهُ لَخَدَمْتُهُ أَیَّامَ حَیَاتِی؛ از حضرت پرسیدند: آیا قائم متولد شده است؟ ایشان فرمودند: نه متولد نشده، ولی اگر من او را درک می‌کردم، همه عمر را با خدمت‌گزاری او سپری می‌کردم.»[۳]

خدمت‌گزاری به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) باید شاه‌بیت زندگی ما باشد. همانی که امام صادق (علیه‌السلام) با آن جایگاه رفیعش، به آن غبطه می‌خورد و آرزویش را دارد. درک کردن امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و زمانه ایشان توفیق و فرصتی است که برای ما شیعیان آخرالزمانی مهیا شده است که اگر از آن استفاده کنیم نجات‌یافته حقیقی هستیم و اگر نسبت به آن غفلت بورزیم حقیقتاً حکم کفران نعمت را دارد و ما را گرفتارتر خواهد کرد. هیچ عملی در مقابل کاری که برای حضرت حجت (ارواحنا له الفداء) و ماجرای ظهور ایشان یارای برابری را ندارد؛ چرا که افضل اعمال امت انتظار فرج است و به بیان دقیق، انتظار فرج یعنی تلاش برای ظهور وجود مقدس امام زمان (ارواحنا له الفداء).

در این روزگار غریب که انسان‌ها را از فریادرس حقیقی‌شان دور کرده است و آن‌ها را در غفلتی عمیق فرو برده است که حتی گاه متوجه دردهای خود نیستند تا برایش چاره‌اندیشی کنند، باید تلاش کرد تا بر تشنگیِ کارِ برای امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) افزود وگرنه کوهی از اعمال به‌ظاهر صالح که رنگ و بوی حقیقی از امام زمان (ارواحنا له الفداء) را به خود نداشته باشد به پشیزی نمی‌ارزد و گرهی از کار بشر باز نمی‌کند و فقط وبال گردن فرد خواهد شد.

آب کم جو تشنگی آور به دست تا بریزد آبت از بالا و پست

پی‌نوشت:
۱.الکافی، محمد بن یعقوب کلینی، ج ۱، ص ۳۴۳، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۶۳.
۲.آیه ۱۰۳ و ۱۰۴ سوره کهف.
۳.الغیبة (للنعمانی)، مصحح: علی اکبر غفاری، ج ۱، ص ۲۴۵، انتشارات مکتبه الصدوق، تهران، ۱۳۹۹.

منبع: ایکنا