یکی از ویژگی‌های مرحوم ضیاءآبادی را رسیدگی به امور خانواده بود

کارشناس مذهبی و از شاگردان مرحوم ضیاءآبادی  دربارۀ برخی ویژگی‌های آن مرحوم گفت: ایشان مصداق عالمی ربانی و دارای ویژگی‌های ممتازی بود که با رفتارشان مردم را بسوی معارف قرآن و عترت سوق می‌داد. عالمی که فقط به علم تکیه نداشت بلکه به عمل و باور به آنچه بیان می‌کرد و عمل به آنچه معتقد بود و بر زبانش جاری می‌شد، متکی بود. ایشان بیشتر از زبانش، با عملش تربیت کرد.

وی افزود: ما یکی از بزرگ‌ترین معلمان اخلاق و مفسر قرآن را از دست دادیم که با زبان روان، مستدل، محکم و متقن خویش، نسل جوانان را با قرآن و اهل‌بیت علیهم‌السلام آشنا می‌کرد. از اساتید اخلاق و از اساتید سطح عالی حوزه نیز شمرده می‌شد. سالها در حوزه  مرحوم مجتهدی تدریس می‌کردند و لمعه و مکاسب را درس می‌دادند. سال‌های سال با روش و منش ممتاز خود و علاقه‌ای که به مباحث علمی داشتند، طلاب بسیاری را تربیت کردند و جوانان بسیاری را در مسیر آوردند. بسیاری از جوانانی که حوزوی نبودند، اما دانشجو یا حتی کاسب بازار بودند، پای جلسات ایشان قرار می‌گرفتند.

ریاضت حضور وی در تهران را منشأ خیر و برکت برای مردم دانست و گفت: مرحوم ضیاءآبادی حدود نیم قرن یعنی از دهه 40 در تهران ساکن شدند و سالیان سال امامت جماعت امام علی بن موسی الرضا علیه‌السلام در میدان شهدا را بر عهد داشتند. در این مدت منشأ خیرات و برکات برای اهل تهران بودند. ایشان را کوشا در تهذب اخلاق می‌شناختیم.

این کارشناس مذهبی یکی از ویژگی‌های مرحوم ضیاءآبادی را رسیدگی به امور خانواده دانست و گفت: خود ایشان در پرستاری از همسر بیمارشان به عنوان همسری نمونه سالها نقش‌آفرینی کرد. آنچه در روایات دربارۀ وظایف یک مرد در قبال خانواده وارده شده است، ایشان انجام داد. از زمانی هم که به علت بیماری همسرشان مجبور شدند به شمال تهران یعنی منطقه دربند نقل مکان کنند، در مسجدی به نام علی بن حسین علیه‌السلام مستقر شدند؛ در آنجا هم دست از جلسات اخلاق و تفسیر خود بر نداشتند؛ حتی جلسات روضه در منزل ایشان برپا بود. از هر حیث جلسات بسیار پرباری بود.

وی با ابراز تأسف نسبت به فوت مرحوم ضیاءآبادی گفت: عالمان سرزمین‌مان را متأسفانه یکی پس از دیگری از دست دادیم؛ پس از آیت‌الله حق‌شناس و آیت الله مجتهدی تهرانی، تمام افراد متشرع و علاقه‌مند به مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام و مردم متدین تهران، امیدشان به وجود ایشان بود که متأسفانه این نعمت از ما سلب شد. امیدواریم خداوند روح ایشان را با حضرت زهراء سلام‌الله علیها مأنوس و سر سفره ایشان همنشین کند.

ریاضت با اشاره به حساسیت رژیم شاهنشاهی نسبت به جلسات تفسیری و معرفتی مرحوم ضیاءآبادی گفت: در آن زمان هر مجلسی که جوانان حضور پرشوری می‌یافتند، مورد حساسیت ساواک بود. ایشان هرچند تحت نظر بود، اما هیچ گاه بهانه دستشان نمی‌داد تا اصل جلسه برپا باشد. همین طلاب و جوانان به برکت این جلسات اخلاقی و معرفتی راه خود را یافتند. مسجد علی بن موسی الرضا که سالها امامت جماعت آن را بر عهده داشتند، حدود 20 شهید دارد. تعدادی از بزرگان هم‌دوره ما از جمله شهیدان فرشچی و خوش‌طینت از طلاب مدرسه آیت الله مجتهدی و از شاگردان ایشان به حساب می‌آمدند. آنها راهشان را در جلسات ایشان پیدا کردند.

وی با تأکید بر مطالعه آثار مکتوب مرحوم ضیاءآبادی گفت: هرچند ما ایشان را از دست دادیم، اما آثارشان باقی است. بسیاری از دروس مرحوم ضیاءآبادی مکتوب شده است. ایشان مصداق این روایت نبوی هستند که فرمود إِذَا مَاتَ ابنُ آدم انْقَطَعَ عَنْهُ عَمَلُهُ إِلَّا مِنْ ثَلَاثٍ: ... عِلْمٍ يُنْتَفَعُ بِهِ؛ هنگامی که فرزند آدم می‌میرد، عملش از او بریده می‌شود، جز سه چیز؛ یکی از آنها علمی است که دیگران از آن نفع می‌برند.

منبع:تسنیم