اشتباهاتی که انسان به خداوند نسبت می‌دهد.

حجت الاسلام والمسلمین شیخ احمد عالی درباره لزوم کار کردن برای رضای خدا گفت: مرحوم آخوند خراسانی، عالم گرانقدر شیعه، حدود صد سال، پول خمس بیت المال را در اختیار داشت. در یک دوره ای، فردی از سادات شیعه که مخالف مسائل سیاسی با آخوند خراسانی بود، فقیر شده بود و به پول خمس نیاز داشت. مرحوم خراسانی تصمیم گرفت که این پول خمس را در اختیار وی قرار دهد. اطرافیان به آن عالم گفتند: "این شخص مخالف شماست چرا باز پول خمس را به وی می‌دهید؟" آخوند خراسانی بیان کرد:، شرط خمس دادن به او این است که اهل علم یا از سادات فقیر باشد؛ شرط این حکم ارادت به من نیست. پس اگر او به من فحش دهد یا حتی ندهد این پول به او تعلق می‌گیرد.

وی در ادامه مبحث انجام عمل در راه کسب رضایت خداوند را بیان کرد و گفت: عمل این عالم عالیقدر قطعا برای خدا بوده نه برای کسب منفعتی. خداوند گاهی اوقات چیز‌هایی به انسان‌ها می‌دهد و انسان‌ها هم گول می‌خورند. یکی از اشتباهات انسان‌ها این است که کمالاتی که خداوند به آنان می‌دهد را انسان پای خود می‌گذارد. قدرت، زیبایی و عزت را خداوند به انسان می‌دهد.

این کارشناس مذهبی خداوند را مالک تمام صفات خوب دانست و بیان کرد: حضرت علی (ع) در مناجات مسجد کوفه گفت:" مولای من! قوت من از آن توست و اگر به خودم باشد من هیچم. "کمالات همه از آن خدا است. اما فکر می‌کنیم خودمان علم داریم و خودمان زیبایی داریم. حکایت دارایی خدا و بنده حکایت پول تو جیبی که پدر به فرزندش می‌دهد؛ فرزند با این پول لباس و وسایل می‌خرد و به دوستانش فخر می‌فروشد که همه این‌ها را من دارم. در صورتی که وی از خودش هیچ ندارد.

حجت الاسلام والمسلمین عالی در خصوص نسبت دادن بدی‌ها به خداوند متعال و کمالات به خود انسان بیان کرد: عکس و جمال و کمال خدا روی بندگانش می‌افتد و آن‌ها دچار اشتباه می‌شوند. از این بدتر که کمالات خدا را جز کمالات خودشان می‌دانند و دچار عُجب و غرور می‌شوند و بدی‌ها را از خدا می‌دانند و با خدا درگیر می‌شوند. بدی‌ها یعنی من جایی بدی می‌کنم و حالا باید چوب بدی هم را بخورم. آن زمان انسان خطاکار می‌گوید، خدایا چرا؟ و خداوند را نعوذبالله ظالم می‌داند. در صورتی که ما خودمان بدی کردیم و باید نتیجه بدی کردنمان را هم ببینیم.

وی در پایان سخنان خود افزود: در این آیه از همین اشتباه انسان سخن گفته است، "مَا أَصَابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ ۖ وَمَا أَصَابَکَ مِنْ سَیِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِکَ ۚ وَأَرْسَلْنَاکَ لِلنَّاسِ رَسُولًا ۚ وَکَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِیدًا" یعنی (اى انسان!) آنچه از نیکى به تو رسد از خداست و آنچه از بدى به تو برسد از نفس توست؛ و (اى پیامبر) ما تو را به رسالت براى مردم فرستادیم و گواهى خدا در این‌باره کافى است.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان