هفت ویژگی اخلاقی پارسایان در کلام امیرمؤمنان(ع)

سیدحمید خویی از نوادگان آیت الله خویی و محقق و پژوهشگر نهج‌البلاغه و عضو هیئت علمی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران است. وی در سلسله درسگفتارهای «جرعه‌ای از کلام امیر(ع)» در خبرگزاری به بیان نکاتی درباره خصوصیات متقین از منظر حضرت علی(ع) پرداخته که قسمت بیست و پنجم آن از نظر می‌گذرد؛
 
 
در فرازی از خطبه متقین امیرالمؤمنین به برخی از ویژگی‌های اخلاقی شاخص و بارز پارسایان اشاراتی دارند و‌ می‌فرمایند: «يَعْفُو عَمَّنْ ظَلَمَهُ وَ يُعْطِي مَنْ حَرَمَهُ وَ يَصِلُ مَنْ قَطَعَه» از خصوصیات متقین این است که اگر کسی به او ظلم کرده می‌گذرد و او را مورد عفو قرار می‌دهد و به کسی که او را مورد محرومیت قرار داد و از بخشش به او امساک کرد او را مورد بخشش قرار می‌دهد. یکی از خصوصیات شخصیت مسلمان حقیقی این است که بدی‌ها را با خوبی پاسخ می دهد.
 
 بدی را با بدی پاسخ دادن که هنر نیست و خوبی را خوبی پاسخ دادن هم که فضلی نیست،  خوبی را با خوبی پاسخ ندادن جور است و اگر بدی را با بدی پاسخ بدهیم هم چنین کاری در شأن انسان نیست بلکه کاری در مقیاس سلوک حیوانی انجام داده‌ایم اما وقتی بدی را با خوبی پاسخ می‌دهیم حق داریم خودمان را انسان مسلمان پیرو مکتب اهل بیت(ع) بشناسیم. اگر کسی من را مورد ستم قرار داد و من در حالی که توان پاسخگویی و انتقام دارم از او بگذرم ارزش دارد.
 
حضرت امیرالمؤمنین(ع) فرمود وقتی بر دشمنت چیره می‌شوی او را ببخش، و بخشش او را شکرانه این قدرت و توانمندی و چیرگی خودت قرار بده. اگر کسی می‌توانست روزی به تو کمک کند و کمک نکرد و اکنون نیاز به کمک تو دارد اقتضای پارساپیشگی تو این است که از کمک به او دریغ نکنی. وی همچنین می‌گوید با کسی وصلت می‌کند که با او قطع رابطه کرده است؛ مخصوصاً در زمینه صله رحم با کسی که با آدم قطع رحم کرده است این موضوع اهمیت بالایی دارد.
منبع: ایکنا