شب لیله الرغائب؛ هر آرزویی را از خدا درخواست مکن!
آنچه که گفته شده به شکل مطلق و با اصرار از خدا بخواهید، مسئله «توفیق عبادت» «توفیق معرفت» و «توفیق قرب به خدا» است که این درخواست مشروط نیست و جنبه مطلق دارد. یعنی ما از خدا می خواهیم که توفیق بندگی و بنده بودن، توفیق رسیدن به مقام معرفت و تطویل عبادت را بر ما عنایت کند.
با توجه به این که مومنین کسانی هستند که همه، درجه ای از توفیق عبادت را دارا هستند، اما برای تکمیل آن گفته شده که اصرار و الحاح کنید و مشروط و مقید هم نیست که خدایا اگر صلاح من در این است عبادت مرا کامل گردان.
اما در برابر آن برخی مسایل، برخی دعاها و درخواستها، به شکل مستقیم یا غیر مستقیم، صلاح انسان در آن مدخلیت پیدا می کند که اگر صلاح باشد، اجابت می شود. ما معتقدیم غیر از موضوع عبادت و تکمیل عبادت، سایر امور مشروط به مصلحت هستند. یعنی باید در دعا به شکل مشروط از خدا درخواست شود که خدایا اگر به مصلحت من است عنایت کن. این به مصلحت بودن، موضوع حائز حائز اهمیتی است.
حتی در رابطه با امور مقدسی مانند «توفیق زیارت» و .. نیز باید از دو جنبه موضوع را ارزیابی کرد. یک قسمت مربوط به «نفس عبادت» است که دعا و درخواست داشتن از این جهت «مطلق» است. اما بخش دیگر مربوط به «شکلها و صورت های عبادت» است که مطلق نیست.
به عنوان مثال این که من حتما همین امسال به مکه یا کربلا مشرف شوم، این جزء موارد مطلق نیست بلکه مشروط و مقید است یعنی بایست از خدا بخواهم که اگر به صلاح و مصلحت من است در این سال مکه و کربلا روزی من شود.
بنابراین صلاح و مصلحت انسان می تواند در این بخش مدخلیت داشته باشد اما «نفس عبادت» «نفس قرب به خدا» و «نفس ولایت الهی» مطلق است. یعنی توفیق زیارت خواستن، توفیق تشرف به بیت الله الحرام یا کربلا و ...را از خدا درخواست کردن، به شکل عام بدون تعیین زمان و ... مطلق است و فرموده اند که همیشه و همواره این موضوع را در دعاهایتان از خدا بخواهید و در درجه اول هم بخواهید.