حجت الاسلام انصاریان: ازخود بپرسیم که سنگین باری خوب است یا سبک باری؟

در ادامه گزیده ای از سخنان ایشان را می خوانید :

با توجه به روایت موسی بن جعفر علیه السلام برای رسیدن به فوز وفلاح، معرفت لازم است.

این معرفت به امور مادی نیست این معرفت لازم است تا چرخ معیشت انسان بگردد تا دچار تنگدستی نشود ولی این معرفت، معرفت دینی است یعنی شناختی که با آراسته شدن این حقایق انسان به فوز و فلاح برسد. روایتی را برایتان نقل می کنم که راوی آن جمیل بن دراج است که یک انسان ساده و اما آگاه، بیدار وبینا ومورد لطف و عنایت امام صادق علیه السلام بود. اگر به کتابها مراجعه کنید نام ایشان زیاد آمده است.

یکی از خصوصیات ایشان این بود که معروف به ثقه است یعنی پاک و ثابت قدم. از ویژگی دیگرشان این است که سجده های طولانی داشته اند. در روایات داریم که سجده طولانی کمر شیطان  را می شکند، به قدری سجده ایشان طولانی بود که انسان را شگفت زده می کرد.  زمانی که ایشان در سجده طولانی بود به خدمت ایشان رفتند و گفته اند که خیلی سجده ات طولانی است،  گفت اگر سجده های ابن ابی عمیر را ببینی چه می گویی. فقط انسانهای مومن می توانند این قضیه را درک کنند.

فضل بن شازان گفت: من وقتی سجده ی ابن ابی عمیر راکه دیدم خیلی طولانی تر از جمیل بود و ابی عمیر گفت که سجده های ابن خربز را ببینی، چه می گویی. اینان تربیت شدگان امامان بودند. روایتی که می خواستم برایتان بیان کنم  در جلد دهم کتاب کافی روضه کافی صفحه 247است امام صادق علیه السلام عظمت دینی را بیان می کردند.

انسان اگر امتیاز و برتری شناخت خدا بدانند و بفهمند که معرفت خدا چه امتیازی دارد ابداً چشم به زندگی دنیا نمی بندند. خدا می فرماید: اگر دنیا به اندازه ی یک بال پشه ارزش داشت یه ذره هم به دشمنانم نمی دادم.

اگردنیا قیمت داشت بین مردم مومن تقسیم می کردم. اگر مردم امتیاز شناخت وراه خدا می دانستند چشم به زندگی پر زرق و برق دشمنانم نمی دوختند. کسی که لذت معرفت را یافته است خدا را با بدن معامله می کند و همه چیز را به خدا می سپارد.

انسان باید گونه ای زندگی کند که به ملک الملک بگوید که هر وقت وقتش شد بیا که ما از دیدن تو لذت می بریم چون دیدار با ملک پروردگار است. انسان های بدبخت و شقی را عوامل ملک الموت جانشان را می گیرند نه خود ملک الموت.

در سوره ی فصلت آمده است، آنهایی که می گویند همه کاره ما خداست و کنار پروردگارشان می ایستند و می گویند از تو جدا نمی شویم قبل از مردنشان فرشتگان خدا کنارش نازل می شوند که از مردن نترس و مژده باد بر تو به بهشتی که در قرآن خدا به تو وعده داده است.

الان که در حال مردن هستی، مهماندارتو غفور و رحیم است. اما دسته دوم، که در سوره ی محمد صلی الله علیه وآله خدا می فرماید: فرشتگانی نازل می شوند که هم با تازیانه هایی از دوزخ به جلو و پشت بدنشان می زنند وبعد دسته ی دیگر می آیند و جانشان را می گیرند و انبیاء این جان دادن را تشبیه به این کردند که انگار گوسفند زنده را پوستش را بکنی.

ما باید ازخود بپرسیم که سنگین باری خوب است یا سبک باری. سنگین باری انسان را به امور مادی می چسباند و فقط در جهنم ازش جدا می شود و سبک باری این است که پر به سوی خدا بکشی.

مرگی که نقطه پایان فراغ و شروع وصال است، چه خوب است.

/ش121