چرا در روایات بزرگان دین، چشم را " پیامبرِدل " نامیده اند؟
آیت الله جوادی آملی در کتاب «حق و تکلیف در اسلام» می گوید: چشم را پيامبرِ دلْ ناميدند كه فرمان او مي برد و هرگونه نگاه بي جا، ظلم و تعدي در حق اوست و آن را تير زهرآگين از تيرهاي شيطان دانسته اند كه با نگاه حرام، تيرِ آن به جان انسان اصابت مي كند.
وارث: آیت الله العظمی جوادی آملی در کتاب «حق و تكليف دراسلام» صفحه304 می نویسد: پوشاندن چشم از نگاه حرام و نگريستن به آنچه را كه خدا امر فرموده، از حقوق چشم به شمار مي آيد.چشم را پيامبرِ دلْ ناميدند كه فرمان او مي برد و هرگونه نگاه بيجا، ظلم و تعدي در حق اوست و آن را تير زهرآگين از تيرهاي شيطان دانسته اند كه با نگاه حرام، تيرِ آن به جان انسان اصابت مي كند.
خداوند چشم را در انسان قرارداد تا حقايق هستي را مشاهده نموده و به عظمت خالق پي برد؛ نه اينكه هر چه در مقابلش افتاد بنگرد و دل را تحريك كند. بسياري از اضطراباتِ قلب به واسطه نگاههاي آلوده و حرام است. زماني كه نگاه پاك باشد دل روشن مي شود، ولي زماني كه چشم آلوده به گناه شد، لغزش دل بر صاحبش آشكار مي گردد و زماني كه حق بصر ادا شود، شخص اهل بصيرت مي شود و حق آن را امام سجاد(ع) در راستاي آيه كريمه سوره نور تفسير مي فرمايد كه :«حق البصرِ اَنْ تغضَّه عما لا يحلُّ لك و تعتبر بالنظر به»؛ حق بينايي آن است كه آن را بپوشاني از آنچه ديدن آن حرام است و با ديده عبرت انگيز به حوادث بنگري.
/م118
/م118