زندگی به سبک هیئتی
وارث: از عزیزی شنیدم که درباره نقش هیئت در سبک زندگی می گفت: کوچکترین نقش هیئت در خط دهی به رفتار ما در همان کاسه قند و سینی چایی نهفته است. کسی که خم می شود تا چایی تعارف کند باید به یک اندازه در برابر حاجی بازاری که در صدر مجلس نشسته و همچنین برابر فلان کارگری که از کوچه رد می شده و سیاهی علم را دیده و از زیر بیرق گذشته و در هیئت نشسته است، خم شود. معمولا بچه ها هستند که در هیئت پشت سر کسی که چایی می دهد کاسه قند را می گرداند؛ همان بچه یاد می گیرد که در هیئت همه یک نفرند و یک احترام دارند. این یعنی سبک زندگی هیئتی.
هیئت های قدیمی و معروف معمولا سیار بوده و هستند. نقل یک سینی کیک یزدی و یک بسته چای نیست، هیئتی ها یاد گرفته اند که برگزاری یک جلسه هیئت در منزل، بیمه می کند اهل خانه را؛ برکت به خانه می آورد. کسی که در خانه اش هیئت و روضه می گیرد، دیگر هر کاری نمی کند. کسی که پول خود را پای خرجی هیئت می ریزد یاد می گیرد که باید این پول حلال باشد که مستحق نصیب شدن به سفره ارباب گردد؛ می دانند هم که هر پولی را ارباب قبول نمی کند و برخی ها را به نحوی پس می زند که قطعا پول به سفره هیئت نمی رسد.
معروف است که برخی هیئتی ها از یک هفته بعد عاشورا چند بره می خردند و می سپردند به یک معتمد که در آب و علفش دقت کند و محیایش کند برای نذری عاشورای سال بعد. نقش مهمی که لقمه در زندگی افراد دارد را باید در حدیث ها جست، اما لقمه هیئت را به سبب پاکیش و صد البته به سبب اتصافش به سالار شهیدان(ع) شفا می دانستند. حتی کسانی که غذاهایی به مراتب لذیذ در سفره خود داشته اند، ترجیح می دهند سر سفره هیئت بنشینند و از پاکی این طعام بخورند و بالاتر از این بعضی ها اصرار دارند، طعام هیئت را به خانه برده و با خانواده میل کنند.
هیئت ها در گره گشایی های هم هیئتی ها، هم نقش اساسی دارند. دوستی های پایدار زیادی هم داریم که منشأشان هیئت بوده است. پایداری این دوستی ها را باید از سرچشمه و سبب اتحاد جست که همه به خاطر و به احترام حضرت ارباب(ع) جمع شده اند و وقت گذاشته اند برای بودن.
منبع: اهراب نیوز
/م118
هیئت های قدیمی و معروف معمولا سیار بوده و هستند. نقل یک سینی کیک یزدی و یک بسته چای نیست، هیئتی ها یاد گرفته اند که برگزاری یک جلسه هیئت در منزل، بیمه می کند اهل خانه را؛ برکت به خانه می آورد. کسی که در خانه اش هیئت و روضه می گیرد، دیگر هر کاری نمی کند. کسی که پول خود را پای خرجی هیئت می ریزد یاد می گیرد که باید این پول حلال باشد که مستحق نصیب شدن به سفره ارباب گردد؛ می دانند هم که هر پولی را ارباب قبول نمی کند و برخی ها را به نحوی پس می زند که قطعا پول به سفره هیئت نمی رسد.
معروف است که برخی هیئتی ها از یک هفته بعد عاشورا چند بره می خردند و می سپردند به یک معتمد که در آب و علفش دقت کند و محیایش کند برای نذری عاشورای سال بعد. نقش مهمی که لقمه در زندگی افراد دارد را باید در حدیث ها جست، اما لقمه هیئت را به سبب پاکیش و صد البته به سبب اتصافش به سالار شهیدان(ع) شفا می دانستند. حتی کسانی که غذاهایی به مراتب لذیذ در سفره خود داشته اند، ترجیح می دهند سر سفره هیئت بنشینند و از پاکی این طعام بخورند و بالاتر از این بعضی ها اصرار دارند، طعام هیئت را به خانه برده و با خانواده میل کنند.
هیئت ها در گره گشایی های هم هیئتی ها، هم نقش اساسی دارند. دوستی های پایدار زیادی هم داریم که منشأشان هیئت بوده است. پایداری این دوستی ها را باید از سرچشمه و سبب اتحاد جست که همه به خاطر و به احترام حضرت ارباب(ع) جمع شده اند و وقت گذاشته اند برای بودن.
منبع: اهراب نیوز
/م118