افرادي كه خدا از آنها نفرت دارد
اين مسئله تا جايي در اسلام مورد نفرت است كه حتي درباره كافران و مشركان نيز روا داشته نمي‌شود، از اين رو است كه خداوند در آيه ۱۰۸ سوره مباركه انعام مي‌فرمايد: «وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَيَسُبُّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ كَذَلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ»؛ «و آنهايى را كه جز خدا مىخوانند دشنام مدهيد كه آنان از روى دشمنى [و] به نادانى خدا را دشنام خواهند داد اين گونه براى هر امتى كردارشان را آراستيم آنگاه بازگشت آنان به سوى پروردگارشان خواهد بود و ايشان را از آنچه انجام مىدادند آگاه خواهد ساخت.»
پيامبر اكرم (ص) مي‌فرمايند: «از دشنام گويى بپرهيزيد؛ زيرا خداوند عزّ و جلّ ناسزا گوىِ بد دهن را دوست ندارد.»
همان حضرت (ص) مي‌فرمايند: «خداوند شخص باحياى باعزّتِ نفْس را دوست دارد و با بدزبانِ گداى سمج دشمن است.»
اميرالمومنين على (ع) مي‌فرمايند: «پيامبر خدا (ص) فرمودند: خداوند بهشت را بر هر فحّاش بدزبان بى شرمى كه باكى ندارد چه گويد و چه شنود، حرام كرده است؛ زيرا اگر وارسى كنى خواهى يافت كه يا زنا زاده است يا شيطان در نطفه او شريك بوده است. عرض شد. اى پيامبر خدا! آيا شيطان در مردم هم شريك مى شود؟ فرمودند: آرى، مگر اين سخن خداوند عزّ و جلّ را نخوانده اى كه: «و در اموال و فرزندان ايشان شريك شو؟»
امام باقر (ع) نيز در نكوهش بدزباني فرموده اند: «بهترين چيزى را كه دوست داريد به شما گفته شود، به مردم بگوييد؛ زيرا خداوند از شخص لعنتگر دشنام ده بدگوى مؤمنان و ناسزاگوى بددهن و گداى سمج نفرت دارد.»
پيامبر اكرم (ص) فرمودند: «خداوند بهشت را حرام كرده بر هر دشنام دهنده بي آبرويِ بي حيائي كه از آنچه مي‌گويد و از آنچه به او گفته مي‌شود باكي ندارد و متأثر و ناراحت نمي‌شود.»
ُروايت است كه امام صادق (ع) نيز در بيان آثار سوء ناسزاگويي فرموده اند: «يكى از نشانه هاى شريكِ شيطان، كه ترديدى در آن نيست، اين است كه دشنام گو باشد و باكى نداشته باشد كه چه مى گويد و چه مى شنود.»
همچنين، بنابر روايت دشنام گويي و بدزباني منجر به دوري و جدايي از پيامبر (ص) و اهل بيت (ع) مي‌شود، آنچنان كه امام صادق (ع) در روايتي مي‌فرمايند: پيامبر خدا (ص) فرمودند: آيا شما را خبر ندهم كه كم شباهت‌ترين شما به من كيست؟ عرض كردند: چرا. اى پيامبر خدا (ص). فرمودند: ناسزاگوىِ بد دهنِ بدزبان…. »
آموزه‌هاي ديني روايي ما نه تنها ناسزاگويي نسبت به مردگان را نهي مي‌كند بلكه اين مسئله را نسبت به مردگان نيز جايز نمي‌شمارد؛ رسول اكرم (ص) در اين باره مي‌فرمايند: «مردگان را دشنام ندهيد، زيرا آنها به آنچه پيش فرستاده اند مي‌رسند پس اگر مومن باشند كه مثل زندگان دشنام به آنها جايز نيست و اگر فاسق باشند با اعمال بدي كه انجام داده اند خود را گرفتار و محروم از رحمت الهي ساخته اند، بنابراين، شما به آنان دشنام ندهيد.»
علاوه بر اين، آن حضرت (ص) بر عدم بدزباني و دشنام گويي نسبت به پدر و مادر تاكيد كرده و در روايتي منسوب به ايشان فرموده اند: «كسي كه به پدر و مادرش دشنام بدهد ملعون و دور از رحمت الهي است» از حضرت (ص) سوال شد، چگونه انسان به پدر و مادرش دشنام مي‌دهد؟ فرمودند: «شخص به پدر ديگري فحش مي‌دهد او هم پدر او را دشنام مي‌گويد.»
منابع:
كافي
بحارالانوار
ميزان الحكمه
محجه البيضاء