استراتژی اصلاح جای خالی نام «محمد» (ص) در قانون اساسی کشورهای اسلامی
همواره مبحث غفلت از تعالیم قرآن کریم یکی از مهم‌ترین مباحثی بوده که از سوی بسیاری از علمای اسلامی بر آن تأکید شده و نتایج آن نیز خسران امت اسلام و عدم همگرایی مناسب میان آنان در تقابل با دشمنان داخلی و خارجی است. آنچه که بدیهی‌ست این است که اینگونه غفلت‌ها در طی اعصار در میان امت اسلام شکل گرفته و هم اینک آثار نامطلوب خود را درجهان اسلام به نمایش گذاشته است. از مهم‌ترین راهبردهای قرآن کریم در هدایت انسانها برای نجات از گمراهی توجه همه جانبه بشریت به الگوی جاودان یعنی حضرت محمد خاتم الانبیاء (صلی الله علیه و آله وسلم) بوده است.
رویکرد قرآن بر این اساس بوده که نزدیک به یک هزار و سیصد آیه شریفه خود را به تبیین مقامات محمدی و یا مدح آن حضرت و مذمت دشمنان آن حضرت اختصاص داده و به شکل تفصیلی آن را بیان کرده است در تعداد زیادی از آیات به مومنان در خصوص لزوم اطاعت از آن حضرت و عدم استنکاف از دستورات ایشان امر شده است که هریک از این آیات بیانگر مقام عظیم آن حضرت در پیشگاه حق تعالی و جایگاه ایشان در عالم خلقت است.
یکی از مهم‌ترین رویکردهای قرآن در تبیین مقامات محمدی علاوه بر القابی همچون رسول و نبی، بیان نام زیبای «محمد» در قرآن کریم بوده که در آیات شریفه چهار بار نام مبارک آن حضرت به صراحت آورده شده است که خود می‌تواند بیانگر یک حقیقت عظیم درخصوص اهمیت ذاتی بیان نام مبارک آن در تمامی مراحل باشد. اینک که جهان غرب در تقابل با این رویکرد قرآنی در ذکر نام رسول گرامی اسلام در صدد تخریب نام مبارک ایشان است و داعش با به کارگیری نام محمد بر پرچم سیاه خود درصدد مخدوش نمودن این نام زیبا وآسمانی است. ضروری‌ست تا در اسرع وقت از سوی کشورهای اسلامی اقدامات ایجابی صورت گیرد. متأسفانه باید بر این حقیقت تلخ اذعان نمود که اکثریت قریب به اتفاق کشورهای اسلامی که مذهب اسلام را به عنوان دین خود اعلام کرده‌اند نامی از رسول گرامی اسلام در قانون اساسی خود نبرده و از این زاویه حداقل به قرآن اقتدا نکرده‌اند.
بر اساس عرف بین الملل، قانون اساسی هر یک از کشورها سند ملی وهویت مردم آن کشورمحسوب می‌شود و تمامی کشورها در چارچوب مقدورات و محذورات به وجود آمده ناشی از اصول قانون اساسی با یکدیگر روابط سیاسی و اقتصادی برقرار می‌کنند. بر همین اساس تمامی نظام‌های سیاسی جهان در هنگام تدوین قوانین اساسی با دقت تمام بندهای آن را مورد بررسی قرار داده و نخبگان علمی و سیاسی خود را مسئول تهیه آن می‌کنند زیرا هریک از واژگان مندرج در آن می‌تواند بر سرنوشت کشور آنان تأثیر گذار باشد.
در دنیای معاصر کشورهای اسلامی که دارای حاکمیت ملی و قانون اساسی هستند به 10ها کشور رسیده که در عرف سیاسی از آنان به کشورهای اسلامی و یا جهان اسلام یاد می‌شود و هم اینک با چالش‌های زیادی به‌ویژه در حوزه معارف دینی ازجمله اقدامات غرب برعلیه اعتقادات الهی به‌ویژه در خصوص اهانت به ساحت نبی مکرم اسلام مواجه هستند اما نکته اساسی آن است که علی‌رغم خشم عموم مسلمانان جهان از انتشار کاریکاتورهای موهن در دانمارک و یا فرانسه، بسیاری از کشورهای اسلامی عملا استراتژی معینی نداشته که دلایل زیادی در این خصوص وجود دارد که بخشی از آن به مفاد قانون اساسی کشورهای اسلامی مربوط می‌شود و در این میان عدم استفاده از نام زیبای حضرت محمد(صلی الله علیه وآله وسلم) در قانون اساسی کشورهای نکته ای عجیب است که میبایست بر آن توجه کرد و متأسفانه این وضعیت بر اکثریت قریب به اتفاق کشورهای اسلامی قابل تسری است.
لذا برای جلوگیری از این غفلت آشکار میبایست اقدام جدی به عمل آید و نکته جالب‌تر آن است که سازمان کنفرانس اسلامی که بزرگترین سازمان بین‌الملل اسلامی است با این غفلت آشکار مواجه بوده و در اساسنامه و منشور این سازمان نامی از پیامبر اسلام برده نشده است. لذا پیشنهاد می‌شود تا تمامی کشورهای اسلامی در یک اقدام جهانی در چارچوب موازین حقوقی خود لفظ مبارک حضرت محمد (صلی الله علیه واله وسلم) را در قانون اساسی خود قرار دهند و در این میان نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران می‌تواند با پیشگام شدن به عنوان الگوی راهبردی برای تمامی کشورها قرار گیرد و سازمان کنفرانس اسلامی نیز باید نام مبارک و زیبای حضرت «محمد»(ص) را با این لفظ مبارک در اساسنامه و منشور خود آورده و بیش از این به این غفلت ادامه ندهد و در این میان دیپلماسی قدرتمند جمهوری اسلامی ایران می‌تواند زمینه‌ساز تحقق این مهم شود. آنچه که بدیهی است حمایت‌های مقام معظم رهبری از این استراتژی و تبیین آن برای امت اسلام و ایجاد مطالبه عمومی مسلمانان از دولت‌های خود می‌تواند راهبرد جدی در خصوص این وظیفه آشکار قرار گیرد.
1. آل عمران، آیه 144: "وَ ما مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلى أَعْقابِکُمْ وَ مَنْ یَنْقَلِبْ عَلى عَقِبَیْهِ فَلَنْ یَضُرَّ اللَّهَ شَیْئاً وَ سَیَجْزِی اللَّهُ الشَّاکِرینَ".
2. احزاب، آیه 40: "ما کانَ مُحَمَّدٌ أَبا أَحَدٍ مِنْ رِجالِکُمْ وَ لکِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَ خاتَمَ النَّبِیِّینَ وَ کانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلیماً.
3. محمد، آیه 2: "وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ آمَنُوا بِما نُزِّلَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ کَفَّرَ عَنْهُمْ سَیِّئاتِهِمْ وَ أَصْلَحَ بالَهُمْ".
4. فتح، آیه 29: "مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُمْ تَراهُمْ رُکَّعاً سُجَّداً یَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سیماهُمْ فی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذلِکَ مَثَلُهُمْ فِی التَّوْراةِ وَ مَثَلُهُمْ فِی الْإِنْجیل...".
/ز.ف213