حاج علی قربانی: لحظه به لحظه نیازمند شفاعت امام(ع) هستیم +گزارش تصویری

وارث: جلسه هفتگی هیئت عشاق الحسین علیه السلام با سخنرانی حاج علی قربانی و مداحی ذاکرین اهل بیت علیه السلام حاج علی قربانی و حاج اصغر زنجانی برگزار شد.

در ادامه متن سخنان حاج علی قربانی را می خوانید:

امام علی علیه السلام به عبد الله ابن یحیی فرمودند: " خدا را شاکرم که شیعیان ما تقاص لغزش هایشان را در همین دنیا می بینند " حضرت امیر علیه السلامخدا را حمد کرد. هر حادثه ای که برای ما اتفاق می افتد هیچ کدامشان بدون حساب و کتاب نیست. در این عالم اصلا تصادف نداریم. لذا ابتلائات در روایات چند دسته است؛ در روایات می فرمایند :

برخی از ابتلائات مخصوصا برای ما که در سطح پایین هستیم موجب تطهیر و پاک شدن از گناهی یا عمل و قصد سویی است. بلا بد نیست. کمترین اثر ابتلا این است که آثار سوء گناهان را از بین می برد. البته در روایت فرموده اند " هیچگاه از خدا بلا نخواهید دید"چرا که تحمل و امتحان به بلا مخصوص افرادی است مانند حضرت ابراهیم علیه السلام که در حالاتش آمده است که از خدا درخواست بلا می کرد. چرا که می دانست تنها در سایه آن بلا به برخی از جایگاه ها می رسد.

یکی از ابتلائات، مصیبت فرزند است. شهید ثانی می فرماید: " مقاماتی برای سالک است که به آن مقامات نخواهد رسید مگر به واسطه مصیبت فرزند" لذا اگر کسی بتواند این مصیبت را با صبر خود تحمل کند به مقاماتی می رسد که به غیر از مصیبت بر فرزند امکان ندارد به آن مقام برسد.

اسلام از ماده تسلیم است و وادی محبت و تسلیم وادی ولایت است. ولایت امر ساده ای نیست و آن مادی است که در انتهایش به اصحاب حضرت سید الشهدا علیه السلام می رسد.

پایین ترین مرتبه ابتلا این است که می خواهند ما را تطهیر کنند. در روایات آمده است این ابتلائات همیشه نباید مصیبت باشد؛ لذا گاهی حتی به اندازه دیدن یک کابوس است. فرمودند: " شیعیان ما چهل روز برآنها نمی گذرد الا اینکه به آنها بلا و ابتلایی رو می آورد " این عالم که عالم سرور و نشاط نیست.

مثلا روزهای جمعه. عصر جمعه هنگامه حزن است. فرمودند:" خداوند با هیچ چیز به اندازه حزن عبادت نشد " این حزن لطف و نعمت خدا است که برای ما قرار داده که ما توجه مان بیشتر شود. ابتلائات هم به همین شکل است و غرض این است که ما توجه کنیم.

مرتبه اول ابتلائات برای تهذیب نفس است اما آنهایی که اهل سلوک هستند مرتبه بالاتری دارند و آن کسب مدارج عالیه است. فرموده اند هیچ گاه از خدا بلا نخواهید یا در عین حال اگر بلایی به ما رو کرد وظیفه ما این است که این بلا را به منزله سکویی برای نزدیک شدن به خدا بدانیم.

شخصی نزد امام رفت و از ایشان پرسید: این ابتلائاتی که ما به آن دچار می شویم چیست؟

حضرت علیه السلام فرمودند : " اینها باعث می شود که آثار سوء معصیت و گناه هان و ناخالصی هایی که در نفس داریم پاک شود و ثمره اش طهارت نفس است"

شخص جسارت کرد و پرسید: " جدتان پس چه می شود؟ امام حسین علیه السلام در کربلا این همه بلا دیدند "

حضرت علیه السلام ناراحت شدند و فرمودند: "جد ما را با خودتان مقایسه نکنید ابتلائات ما با شما متفاوت است و در آنجا مثالی از داستان حضرت یوسف علیه السلام زدند و فرمودند جناب یوسف مصیبت و بلا دید و از همان کودکی در بند بود. اما در سایه ای که جناب یوسف دید و در ثمره این ابتلائات جناب یوسف علیه السلام، لطف و رحمت الهی بر امت حضرت یوسف علیه السلام نازل شد"

حضرت علیه السلام فرمودند:" امر وارد شد که بلا بر من وارد شود و یا بر شیعیانم، من آن بلا را انتخاب کردم تا شیعیانم از آثار آن لغزشی که به آن دچار شده بودند، نجات پیدا کنند"

یکی از آثار وجودی حضرات ائمه علیه السلام همین شفاعت است و فکر نکنید آن شفاعت هم تنها منحصر به بحث قیامت است. بلکه لحظه به لحظه ؛ یعنی به اندازه یک چشم به هم زدن، ما نیاز به شفاعت معصوم داریم . یک جلوه از شفاعت آنها مربوط به قیامت است وگرنه لحظه به لحظه ما نه تنها ما، بلکه انبیاء نیز نیازمند شفاعت ائمه معصوم علیه السلام هستند.

در کتاب مدینه المعاجز، کتابی است که باید سالیان سال برای یک روایت اش بحث شود و روایت اهل بیت علیه السلام به شکل لفظی نیست ، کلامکم نور و امرکم رشد و کلمه التقوا ؛ لذا فرمودند : اگر یک روایت ما را در باب ولایت بفهمید در روز قیامت فقیه محشور می شوید. فهم معارف اهل بیت علیهم السلام اصلا از مقوله الفاذ و گفت و شنود نیست. آمده است:

حضرت می فرمایند : " شفاعت هزار باب دارد که از این هزار باب نهصد و نود و نه باب اش مخصوص حضرت سید الشهدا علیه السلام است و تنها یک باب می ماند که برای باقی معصومین علیه السلام است که آن هم در آخر باید به امضا و سید الشهدا علیه السلام برسد که امضا سید الشهدا علیه السلام پایین برگه شفاعت آنها باشد تا آن شفاعت قبول شود. "

این باب شفاعت که از آن صحبت می کنیم را همه انبیا به آن محتاج هستند حتی حضرت ابراهیم علیه السلام هم به آن محتاج است زمانی که آخرین ابتلا، آن هم ابتلا به مصیبت فرزند بود همه آن مراحل را که طی کرد تازه در خانه امام حسین علیه السلام نشاندن اش و امام حسین علیه السلام از او دست گیری و شفاعت کرد و او را به گودی کربلا بردند و جبرئیل برایش روضه خواند و حضرت ابراهیم شروع به گریه کردن کرد. جبرئیل فرمود به واسطه این اشکی که برای امام حسین علیه السلام ریختی به مقاماتی رسیدی که اگر فرزندت را ذبح می کردی، نمی رسیدی و اکنون مقام ات بالاتر است.

در روایت داریم هرکس زائر امام حسین علیه السلام باشد و به کربلا بیاید خود خدا و حضرت سید الشهدا علیه السلام بی واسطه با او صحبت می کند.

سید جعفر شوشتری درباره اصحاب سید الشهدا علیه السلام مفصل بحث کرده است و خود حضرت هم فرموده است که اصحاب امام حسین علیه السلام نه در گذشته و نه در آینده هیچ سابقه ندارد یعنی اصحاب حضرت حجت علیه السلام که سی صد و سیزده نفر نماینده و از اصحاب اش هستند آنها هم مانند اصحاب امام حسین علیه السلام نیستند.

چرا اصحاب حضرت سید الشهدا علیه السلام ممتاز شدند؟

اگر بعد از گذشت یک دهه محرم به راستی در نفس خودت حاضر باشی همه چیزت را بدهی به فدای یک تار مو حضرت علی اصغر علیه السلام، بدان محرم ات، محرم بوده است و توسلات این است.

آن چیزی که آنها را ممتاز کرده بود صرف نماز شب خواندن و این حرف ها نبود چرا که خیلی از آنها اهل این حرف ها نبودند. آن یک کلام بود " شفاعت حضرت سید الشهدا علیه السلام " و امام حسین علیه السلام لحظه به لحظه آنها را شفاعت کرد.

در ادامه این مراسم؛ ذاکرین اهل بیت علیه السلام حاج علی قربانی و حاج اصغر زنجانی به روضه خوانی پرداختند.

/م.س215