شهر کریمه اهل بیت(ع) سوگوار شهادت امام موسی کاظم(ع)

همچنین عزاداران با حضور در مراسم سخنرانی و مرثیه سرایی حرم مطهر حضرت معصومه(س)، مسجد مقدس جمکران و دیگر مساجد و تکایای شهر در مظلومیت اهل بیت عصمت و طهارت(ع) همگام با ملکوتیان بر سر و سینه زده و اشک ماتم می ریزند.

زائران کریمه اهل بیت(ع) که از نقاط مختلف کشور به قم آمده اند و خارجی های مقیم قم نیز با چشمانی اشکبار و دلی شکسته از شهادت هفتمین امام شیعیان درکنار مرقد مطهر حضرت فاطمه معصومه(س)، سوگنامه می خواندند و عزاداری می کنند.

در بیوت آیات عظام تقلید و دفتر مقام معظم رهبری در قم نیز به همین مناسبت، مجالس سوگواری برپا شده و سخنرانان گوشه هایی از زندگانی گهربار آن امام همام را بیان کردند.

دستجات عزاداری نیز در حرم مطهر کریمه اهل بیت(ع) اجتماع کرده و در سوگ حضرت امام موسی کاظم (ع) پدر بزرگوار حضرت معصومه (س) به سرو سینه می زنند و اشک ماتم می ریزند.

امام موسی(ع) کاظم در سال 128 هجری قمری در سرزمین ابوا ( یکی از روستاهای اطراف مدینه ) چشم به جهان گشود؛ هفتمین پیشوای شیعیان جهان در دامان مادری با فضیلت به نام حمیده و پدرش حضرت امام جعفر صادق(ع) پرورش یافت.

صبر، شجاعت، عبادت و تقوا، نفوذ معنوی، علم وافر، فضیلت بیکران، شخصیت ممتاز، شهرت و اعتبار جمعی و مقام معنوی ارزنده امام کاظم (ع) زبانزد عام و خاص بود.

امام موسی کاظم (ع) علوم الهی و اسلامی را نشر دادند و به تعلیم و تربیت دوستداران علم و دانش پرداختند به گونه ای که در خانه خویش به تربیت بانوی عالمه و محدثه ای چون حضرت فاطمه معصومه(س) همچنین امام رضا(ع) پیشوای هشتم شیعیان استمرار دهنده راه امامت و ولایت پرداختند.

آن امام همام شاگردان برجسته ای تربیت کردند، ایشان نه تنها به گستره نشر آموزه های الهی و دینی پرداختند، بلکه با تاثیرگذاری بر افکار و اندیشه های برخی از کارگزاران حکومتی، از وجود آنان در پیشبرد اهداف الهی خویش سود می جست.

دوران امامت حضرت کاظم(ع) در سن 20 سالگی از زمان رحلت پدرش پیشوای ششم شیعیان در سال 148 هجری قمری آغاز شد و دوران امامت 35 ساله شان مصادف با خلافت منصور دوانیقی، محمد معروف به مهدی، هادی وهارون بود.

اوضاع سیاسی و اجتماعی پیشوای هفتم شیعیان دارای حساسیت و فشارهایی از سوی خلفا بود، از این رو امام کاظم(ع)، برنامه علمی پدر را دنبال کردند و به تربیت شاگردان بزرگ و رجال علم و فضیلت پرداختند.

امام موسی کاظم(ع) در راه دفاع از اسلام و مبارزه با باطل رنج های بسیاری متحمل شدند؛ برجستگی های فضیلت امام (ع) باعث شد تا خلفای زمانش او را از روی کینه و توطئه در زندان حبس و بازداشت کنند.

سرانجام حضرت موسی بن جعفر (ع) در سال 183 هجری قمری در زندان سندی بن شاهک توسط خرمای آغشته به سم مسموم و به شهادت رسیدند و در کاطمین درنـزدیکی بغداد به خاک سپرده شدند.

/م.س215