ریشه دنیازدگی ما از کجا سرچشمه می‌گیرد
مجاهده در همین تقابل بین نفس و روح نهفته است زمانی که انسان بتواند از تعقلات نفسانی جدا شود، به سمت هدایت الهی رهنمود شده است.
پس نکته اصلی در همین خالی شدن از تعلقات مادی و دنیوی نهفته است و رمضان نیز ضیافت‌الله است که می‌توانیم در آن دست به مراقبه و مجاهده بزنیم، درحالی که وعده خداوند جای دیگری است.
شیطان قسم خورده که اجازه ندهد انسان راه هدایت را در پیش بگیرد و تلاش دارد کاری کند تا انسان برای نفس‌اش کار کند، بنابراین در دنیایی که جای قرار نیست اگر به آن وابسته شویم، از بین رفته‌ایم چرا که قرارگاهمان اینجا نیست، ما در این دنیا باید کاری کنیم تا به شفاعت در قیامت نزدیک شویم.
نکته دیگر اینکه خداوند منان به انسان احتیاجی ندارد اگر تلاش دارد تا در مسیر هدایت قرار بگیریم، برای به رشد رسیدن انسان است، وگرنه خداوند چه احتیاجی دارد که راه را به ما نشان دهد، دست ما است که باید به دست خداوند برسد و این ما هستیم که باید تطهیر شویم اگر این کار را نکنیم، خودمان ضرر کرده‌ایم.
خداوند در مسیر زندگی انسان بن‌بست‌هایی قرار می‌دهد اینجاست که باید تکلیف خود را مشخص کنیم تنها کاری که می‌توانبرای انتخاب صحیح انجام داد، عمل به تکلیف و وظیفه خود بدور از ترس است. شرایط جوامع نیز بدین صورت است، اگر یک جامعه در برابر دشمنان خارجی و داخلی خود ترسید و تسلیم شد همین مسیری که خداوند برایش مشخص کرده به بیراهه کشیده می‌شود درحالیکه اگر تسلیم نشود و از دشمنان نترسد خداوند شرایط را به نفع آنها تغییر می‌دهد.
بنابراین انسان برای رفع دنیازدگی و دوری از گناه باید محبت ایمان را در دلش ایجاد کند و فجور و فسق را از خود دور کند و تسلیم تفرقه‌ها و نیرنگ‌های شیطان نشود.
/م.ی216