نرم خویى زمینه دوستى

کد خبر: 38931
کسى که درخت وجودش ، چوب نرم باشد، شاخه هاى انبوه و فراوان ، از آن سر مى زند.
وارث : امیرالمومنین مولا علی علیه السلام در حکمت 214 نهج البلاغه می فرمایند:
 

من لان عوده کثفت اغصانه .

ترجمه : کسى که درخت وجودش ، چوب نرم باشد، شاخه هاى انبوه و فراوان، از آن سر مى زند.


شرح : امام علیه السلام ، در این کلام نغز و پرمعنى ، انسان را به درخت تشبیه فرموده است ، و دوستان انسان را، مانند شاخه هاى درخت دانسته است .


در میان درختان ، آن درختى که جنس چوبش ، نرم تر باشد، شاخه هاى بیشترى از آن سر میزند. و درختى که پرشاخه تر است ، اولا سایه گسترده ترى دارد که عده بیشترى می توانند در آن بیاسایند، ثانیا میوه هاى بیشترى میدهد که باز، دیگران ، فایده بیشترى از آن مى برند. در نتیجه ، چنین درختى ، از توجه و مراقبت بیشترى هم برخوردار خواهد شد، و بیشتر به آن رسیدگى خواهند کرد.

 

انسان نیز، اگر درخت و جودش نرم باشد، یعنى اگر نرمخوى و خوش اخلاق و مهربان و گشاده رو باشد، شاخه هاى بیشترى خواهد داشت ، یعنى دوستان بیشترى گرد او جمع خواهند شد. در نتیجه هم دوستانش از او محبت خواهند دید و هم خود او از توجه و محبت عده بیشترى برخوردار خواهد شد.

 

 

کتاب پندهای کوتاه از نهج البلاغه

/1102101305