حجت الاسلام موسوی مطلق: تشریح حساسیت زمانی امام حسن عسکری (ع)+ گزارش تصویری

شرایط حساس زمان امام حسن عسکری(ع)

راجع به وجود مقدس امام حسن عسکری علیه السلام به جهت حساسیت زمانی، سخن فراوان است. ایشان پدر مُصلح آخرالزمان است و تاریخ بشریت منتظر فرزند ایشان بوده است. یعنی همه ادیان و چشم ها به این امام بوده است.

بشارت آمدن موعود

ما در ادیان الهی سه موعود داریم. یک موعود این است که هر پیغمبری، پیغمبر بعد از خودش را معرفی کرده است. در نتیجه همه منتظر بوده اند. دوم اینکه تمام انبیاء و مرسلین به پیامبر آخرالزمان بشارت داده اند که یک روزی او خواهد آمد و در تمام کتب آسمانی هم آمده است. لذا در تورات و انجیل هم اشاره شده است. همه درباره آمدن موعود بعدی یا پیامبر آخرالزمان صلی الله علیه و آله یک واکنشی داشته اند.

حضرت موسی علیه السلام وقتی کتب آسمانی پیش گوئی کردند که او خواهد آمد و پیشگوها، آمدن او را حدس زدند. محاسبه شان روی سال و ماه و روز و ساعتش دقیق نبود. اما معادلات منجمین، زمان تقریبی اش را درست تشیص داده بودند. فرعون دستور داد که تمام زنان باردار را بیاورند و شکم هایشان را پاره کنند و بچه هایشان را بکشند و لذا می گویند قبل از زمان حضرت موسی علیه السلام ده هزار بچه سقط شد.

تا جایی که اطرافیان فرعون گفتند: با این کشتاری که راه انداخته ای فردا دیگر کسی نیست که به ما خدمت کند. یعنی به این حد حساسیت بالا رفته بود. تصمیم گرفتند یک سال بکشند و یک سال تنفس کنند. در سالی که می کشتند حضرت موسی علیه السلام متولد شد و در سالی که تنفس بود، برادر ایشان حضرت هارون علیه السلام متولد شد. تا حضرت موسی علیه السلام در خانه خود فرعون بزرگ شد و یکی از قدرت نمایی های خدا این بود.

برای تولد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله هم همه همتشان را گذاشتند که او متولد نشود. در بین حساسیت فوق العاده یهودیان و مشرکان و کافران، پیامبر صلی الله علیه و آله متولد شد. همه منتظر بودند که ببینند این موعود هم متولد نشود. اما وقتی خدا اراده کند، اراده ذات مقدس ربوبی فوق تمام اراده ها است و اصلا اراده ای در عالم فوق اراده پروردگار اصلا وجود ندارد. این ها را وقتی در تاریخ می بینید متوجه می شوید. برای پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله چون همه مژده آمدنشان را داده بودند حساسیت ها خیلی بالاتر بود. فاصله زمانی بین پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله با حضرت عیسی علیه السلام حدودا 660 سال است. هیچ وقت فاصله زمانی این قدر طولانی نبوده است. همه کلافه هستند و به انحراف رفته اند و منتظر هستند ببینند که موعود کی می آید.

در لسان انبیاء علیهم السلام هم بوده است که اخبار موعود را منتشر کنید. موعودی که در همه ادیان گفته شده و خود اسلام هم معرفی کرده است که آن مصلح از نسل همین پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله است و از زبان تمام معصومین علیهم السلام راجع به مهدی آخرالزمان عجل الله تعالی فرجه سخن گفته اند. تا جایی که ما در زمان معصومان علیهم السلام هم مدعی مهدویت داشته ایم.

امام حسن عسکری علیه السلام  از این جهت که قرار است موعود جهانیان بیاید زمان ایشان بسیار خاص و ویژه است. چون ایشان آخرین حجت آشکار و ظاهر است و قرار است حجت بعدی در غیبت به سر ببرد و مردم باید برای غیبت حاضر می شدند لذا فعالیت هایی برای این آمادگی انجام دادند.

نامه های ائمه (ع)

امام حسن عسکری علیه السلام در بیاناتشان از اجداد مطهرشان سخنان زیادی در مورد موعود را روایت می کنند. در همین روایاتی هم که به دست آمده است امام گاهی در غالبِ بیان می فرمودند و بیشترینش در غالب نامه است. ائمه علیهم السلام این سیره را داشته اند که نامه می نوشتند. یکی از امامانی که نامه های بسیاری دارد وجود مقدس امام حسن عسکری علیه السلام است که با نامه با دوستانشان ارتباط برقرار می کردند تا مردم آماده شوند و به نبودن امام عادت کنند. از زمان امام هادی علیه السلام، ائمه علیهم السلام کم تر به اجتماع می آمدند. از زمان امام هادی علیه السلام شتاب گرفت و در زمان امام حسن عسکری علیه السلام اوج این شتاب بود و زمان حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه هم مردم آماده این اتفاق غیبت ایشان بودند.

در بین آثار علمای قدیم و جدید ما تالیفاتی داریم به نام مکاتیب الائمه که نامه های ائمه علیهم السلام را آورده اند. از معاصرین، مرحوم آیت الله احمدی میانجی1 چند جلد از نامه های ائمه علیهم السلام را نوشته اند. گاهی مراجعه کنید که این نامه ها از کدام امام است و موضوعات نامه ها چیست.

همین معارف مطرح شده در غالب بیانات شفاهی امام حسن عسکری علیه السلام و مکتوباتی که آمده است روی چند محور تقریبا بیشترین تاکیدش را دارد. یک محورش بحث شیعیان امیرالمومنین علیه السلام است. اولا نفس خود ولایت امیرالمومنین علیه السلام و ائمه معصومین علیهم السلام است. بحث دیگر درباره خود امام زمان عجل الله تعالی فرجه است که چه کسی امامت را به دست خواهد گرفت و کِی خواهد آمد و علائم ظهورشان و ... بخش مهمی از آن درباره مهدویت است که الان به اوج خودش رسیده است. یک بخشی اش هم راجع به صفات شیعه است.

یک روایتی از امام حسن عسکری علیه السلام است که در کتاب احتجاج آمده است. ایشان می فرمایند: وقتی جدم علی بن موسی الرضا علیه السلام به جهت آن توطئه مامون لعنت الله علیه به مرو آمدند یک حالتی مثل حبس خانگی بودند و جان ایشان هم در خطر بود. چون سه دسته قصد ترور حضرت را داشتند.

امام حسن عسکری علیه السلام می فرمایند: در همین ایام یک عده ای از شیعیان به دیدن حضرت آمدند و امام به خادمشان فرمودند: بگویید فردا بیایند. آن ها فردا آمدند و امام دوباره فرمودند: فردا بیایید. این رفت و آمد تا شصت روز طول کشید. آن ها هم نمی دانستند که چقدر باید بایستند. یک روز که آمدند و جواب خادم را مثل روزهای قبل می دانستند گفتند: ما روی برگشتن به دیارمان را نداریم. زن و فرزندانمان می گویند چطور شده که امام رئوف شما را نپذیرفته است؟ ما می خواهیم به یک بلاد دیگری برویم. این را که گفتند امام آن ها را به دیدار پذیرفتند. امام را که دیدند گفتند: ما از شیعیان شما هستیم چرا به ما توجهی ندارید؟ حضرت فرمودند: شما چطور فکر می کنید شیعه جد ما علی بن ابیطالب علیه السلام هستید در حالی که از حال برادران مومنتان بی خبر هستید. آن جا که باید تقیه کنید، تقیه نمی کنید. گفتند: ما هر کاری که کنیم شما را دوست داریم. حضرت به خادمشان فرمودند مشکلات آن ها را حل کنند و برایشان خانه ای تهیه کند. امام حسن عسکری علیه السلام با بیان این کار امام رضا علیه السلام می خواستند صفات شیعه و جایگاه اهل محبت را بیان کنند.

دوران اسارت ایشان

ارتباط امام حسن علیه السلام با مردم به حداقل خودش رسیده بود. امام را در یک پادگانی نگاه داشته بودند. دستفروشانی به پادگان می آمدند و برای زندانیان خرید می کردند. این دستفروشان رمزهایی را با امام داشتند و نامه های امام را تحویل می گرفتند و به مردم می دادند. یکی از آن پیغام ها این بود که به شیعیان من توصیه هایی کنید: اولا من را که می بینند دست روی سینه شان نگذارند و به من سلام بدهند. گریه نکنند و به من اشاره نکنند که مامورها متوجه می شوند. لذا امامشان می آمد و آن ها بغضشان را نگه می داشتند و امام که می رفتند گریه می کردند. در فرهنگ شیعه، گریه یک سلاح است. دو سلاح در دین ما معرفی شده است: دعا و بکاء. لذا امام سجاد علیه السلام بعد از واقعه عاشورا با سلاح بکاء جلو آمده اند. مادرشان حضرت زهرا سلام الله علیها با همین سلاح جلو آمدند.

گریه حضرت زهرا سلام الله علیها جریان کفر و نفاق و باطل را بی آبرو می کرد و نفاق آن ها را افشاء می کرد. برای همین آمدند و گفتند: حضرت زهرا سلام الله علیها یا شب گریه کند یا روز.

/1102101304

پی نوشت:

1.     

علی احمدی میانجی (۱۳۰۶-۱۳۷۹ش) از علمای قرن چهاردهم . وی در حوزه‌های میانه، تبریز و قم تحصیل کرد و مجتهد شد. وی در حوزه علمیه قم علاوه بر تدریس دروس دوره سطح، درس اخلاق نیز می‌گفت. احمدی میانجی به تفسیر قران و مباحث حدیثی علاقه داشت و آثاری نیز در این موضوعات نگاشته است. وی در آثار فقهی خود به موضوعات روز جامعه نیز پرداخته است. کتاب‌های مکاتیب الرسول و مکاتیب الائمه درباره نامه‌های پیامبر(ص) و ائمه و کتاب‌های مالکیت خصوصی در اسلام و لزوم وزارت اطلاعات در حکومت اسلامی در شمار آثار اوست. احمدی میانجی فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی بسیاری داشت. تأسیس صندوق قرض الحسنه و مؤسسه قالیبافی در میانه بخشی از اقدامات اوست. احمدی میانجی از علمایی بود که در دوران جنگ ایران و عراق در جبهه‌ها حضور می‌یافت. یکی از فرزندان وی نیز در طول جنگ شهید شد.