مهریه حضرت خدیجه (س) چقدر بود؟

کد خبر: 46547
زندگی مشترک پیامبر(ص) و خدیجه (س) در آرامشی زیبا آغاز می شود. این بانوی بزرگوار، همه هستی اش را وقف رسول الله (ص) و آیین الهی اش می کند؛ و خداوند پاداشی بالاتر از فاطمه سلام الله علیه را برای او نمی یابد...

وارث :به استناد تاریخ، دهم ربیع الاول مصادف است با سالروز ازدواج فرخنده رسول خدا صلی الله علیه و آله با ام المومنین حضرت خدیجه کبری سلام الله علیه؛

 

ماجرای این ازدواج  مبارک از اینجا شروع می شود که بنا به پیشنهاد جناب ابو طالب(ع)، یا درخواست خدیجه (س)، رسول خدا (ص) برای سفر تجاری پیشنهاد می گردد، با پذیرش و همراهی پیامبر(ص) کاروان راهی می شود و در اثر تدبیر ایشان به سود فراوانی دست می یابد. میسره، غلام حضرت خدیجه، نیز در این سفر حضور دارد، پس از بازگشت، حوادث سفر و درایت های پیامبر را برای بانویش تعریف می کند. خدیجه بیش از پیش شیفته مقام محمد صلی الله علیه و آله می شود.

 

خدیجه (س) سخنان دانشمند یهود که می گوید: «این جوان، خاتم پیامبران خواهد بود. خوشا به سعادت بانویی که این جوان همسرش باشد؛ زیرا به شرافت و عزت هر دو عالم خواهد رسید!» را می شنود. سخنان دانشمند، در جان خدیجه (س) شعله ای برپا می کند.

 

خطبه عقد و مهریه

 

مشهور آن است که خواستگاری و خطبه عقد بوسیله ابوطالب عموی رسول خداصلی الله علیه و آله انجام گردید و پذیرش وقبول آن نیز از سوی عمرو بن اسد-عموی خدیجه-صورت گرفت.

 

مرحوم صدوق در کتاب من لا یحضره الفقیه و شیخ کلینی درکتاب شریف کافی با مقداری اختلاف خطبه عقدی را که بوسیله ابو طالب ایراد شده نقل کرده اند که متن آن طبق روایت شیخ صدوق(ره)اینگونه است:

 

«الحمد لله الذی جعلنا من زرع ابراهیم و ذریة اسماعیل،و جعل لنا بیتا محجوجا و حرما آمنا یجبی الیه ثمرات کل شی ء، و جعلنا الحکام علی الناس فی بلدنا الذی نحن فیه، ثم ان ابن اخی محمد بن عبد الله بن عبد المطلب لا یوزن برجل من قریش الا رجح،و لا یقاس باحد منهم الا عظم عنه،و ان کان فی المال قل،فان المال رزق حائل و ظل زائل، و له فی خدیجه رغبة و لها فیه رغبة،و الصداق ما سالتم عاجله و آجله،و له خطر عظیم و شان رفیع و لسان شافع جسیم ». [1]

سپاس خدای را که ما را از کشت و محصول ابراهیم و ذریه اسماعیل قرار داد، و برای ما خانه مقدسی را که مقصود حاجیان است و حرم امنی است که میوه هر چیز بسوی آن گرد آید بنا فرمود، و ما را در شهری که هستیم حاکمان بر مردم قرارداد. سپس برادر زاده ام محمد بن عبد الله بن عبد المطلب مردی است که با هیچ یک از مردان قریش هم وزن نشود جز آنکه از او برتر است، و به هیچ یک از آنها مقایسه نشود جز آنکه بر او افزون است، و او اگر چه از نظر مالی کم مال است ولی مال پیوسته درحال دگرگونی و بی ثباتی و همچون سایه ای رفتنی است، و او نسبت به خدیجه راغب و خدیجه نیز به او مایل است، و مهریه او را نیز هر چه نقدی و غیر نقدی بخواهید آماده است، و محمد را داستانی بزرگ و شانی والا و شهرتی عظیم خواهد بود.

 

خدیجه (س)، همسری رسول خدا(ص) را پذیرفت و مهریه را نیز در مال خود ضمانت کرد!

 

برخی از قریشیان با تعجب و به طعنه گفتند: شگفتا! که زنان مهریه مردان را بر عهده گیرند؟!

 

ابوطالب سخت به خشم آمد و گفت: آری اگر مردی همانند برادر زاده من باشد زنان با گرانبهاترین مهریه خود خواهانشان می شوند و اگر همانند شما باشند جز با مهریه گرانبها حاضر به ازدواج نمی شوند!

 

مهریه حضرت خدیجه (س) چقدر بود؟

 

در اینکه مهریه چقدر بود و پرداخت آن را چه کسی به عهده گرفت اختلافی در روایات دیده می شود،که از آن جمله روایت بالا است که در آن بدون ذکر مقدار آمده است که پرداخت آن راخدیجه (س) بر عهده گرفت.

 

و از کشف الغمه از ابن حماد و نیز از ابن عباس نقل شده که رسول خدا(ص) خدیجه را با مهریه دوازده وقیه طلا به ازدواج خویش درآورد و مهریه زنان دیگر آن حضرت نیز همین مقداربود. [2]

 

روایاتی که در باب «مهر السنه »آمده همان روایت پانصد درهم را تایید می کنند، چنانچه  با اندک اختلافی آمده که امام باقر و امام صادق علیهما السلام فرمودند:

«ما زوج رسول الله-صلی الله علیه و آله-شیئا من بناته و لا تزوج شیئا من نسائه علی اکثر من اثنی عشر اوقیة و نش یعنی نصف اوقیه ». [3]

 تزویج نکرد رسول خدا(ص)هیچ یک از دختران خود و نه هیچ یک از زنانش را به بیش از دوازده وقیه و نیم.

 

و در داستان ازدواج حضرت جواد الائمه علیه السلام با دخترمامون عباسی نیز آمده که فرمود:

«...و بذلت لها من الصداق ما بذله رسول الله-صلی الله علیه و آله-لازواجه و هو اثنتا عشرة اوقیه و نش-و علی تمام الخمسمائة...». [4]

یعنی من صداق او را همان قرار دادم که رسول خدا(ص) به زنانش بذل فرمود و آن دوازده وقیه و نیم بود که تمامی پانصد درهم بر ذمه من است...

 

زندگی مشترک پیامبر(ص) و خدیجه (س) در آرامشی زیبا آغاز می شود. این بانوی بزرگوار، همه هستی اش را وقف رسول الله (ص) و آیین الهی اش می کند؛ آن چنان فداکار و عاشق در مسیر تعالی دین، لحظه های زندگی با محمد صلی الله علیه و آله را می گذراند که تکیه گاه اسلام شمرده می شود و خداوند پاداشی بالاتر از فاطمه سلام الله علیه را برای او نمی یابد؛ عصاره آفرینش که محصول پیوند آسمانی رسول نور و بانوی ایثار خواهد بود.

 

[1] فروع کافی ج 2 ص 19 و 20 و من لا یحضره الفقیه ج 3 ص 397

 

[2] بحار الانوار-ج 16 ص 10 و 12 و 19

 

[3] اعلام الوری ص 147

 

[4] من لا یحضره الفقیه ج 3 ص 398

 

/1102101305