توصیه‌های هفت گانه آیت‌الله مکارم شیرازی برای دوام توبه
وارث :توصیه‌های هفت‌گانه آیت‌الله مکارم شیرازی برای دوام توبه:
1.جدا شدن از محیط گناه و عدم شرکت در مجالس معصیت، چرا که توبه کار، در آغاز امر آسیب پذیر است و مانند بیمارى است که تازه از بستر برخاسته، و اگر با پاى خود به مناطق آلوده به میکروب‌هاى بیمارى‌زا برود، احتمال آلودگى مجدّد او به بیمارى فراوان است.
2.باید در دوستان و معاشران خود تجدید نظر کند؛ هر گاه در گذشته کسانى بوده اند که او را تشویق به گناه مى کردند، از آنها شدیداً فاصله گیرد.
3. هر زمان وسوسه ها و انگیزه هاى آن گناه در او پیدا مى شود، به ذکر خدا روى آورد، چرا که: ذکر خدا مایه آرامش دلها است؛ «الا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»
4.همواره درباره آثار زیانبار گناهى که آن را ترک گفته بیندیشد و آن آثار را نصب العین خود قرار دهد، مبادا بر اثر غفلت از آن و فراموش کردن اثرات مرگبار آن گناه، بار دیگر انگیزه ها در او رشد کند، و وسوسه ها از هر سو به قلب او هجوم آورد.
5. در داستانهاى پیشینیان و کسانى که بر اثر گناهان مختلف گرفتار مصائب دردناکى شدند، بیندیشد، و سرگذشت آنها را از نظر بگذراند، حتّى در حالات انبیاء و پیامبران معصومى که گاه گرفتار لغزش ترک اولى شدند، مطالعه کند.
6. به عقوبتها و مجازاتهایى که بر یکایک از گناهان وعده داده شده بیاندیشد، و این احتمال را از نظر دور ندارد که تکرار گناه بعد از توبه ممکن است مجازات شدیدترى داشته باشد و نیز به الطاف و عنایات الهیّه که در انتظار توبه کاران است و شامل حال او شده است توجّه کند.
7. باید وقت شبانه روزى خود را با برنامه هاى صحیح پرکند، برنامه تلاش براى زندگى آبرومند، برنامه عبادت و بندگى خدا و برنامه سرگرمى هاى سالم؛ زیرا بى کارى و خالى ماندن اوقات از برنامه، بلاى عظیمى است که زمینه را براى وسوسه هاى بازگشت به گناه فراهم مى سازد.
/1102101305
1.جدا شدن از محیط گناه و عدم شرکت در مجالس معصیت، چرا که توبه کار، در آغاز امر آسیب پذیر است و مانند بیمارى است که تازه از بستر برخاسته، و اگر با پاى خود به مناطق آلوده به میکروب‌هاى بیمارى‌زا برود، احتمال آلودگى مجدّد او به بیمارى فراوان است.
2.باید در دوستان و معاشران خود تجدید نظر کند؛ هر گاه در گذشته کسانى بوده اند که او را تشویق به گناه مى کردند، از آنها شدیداً فاصله گیرد.
3. هر زمان وسوسه ها و انگیزه هاى آن گناه در او پیدا مى شود، به ذکر خدا روى آورد، چرا که: ذکر خدا مایه آرامش دلها است؛ «الا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»
4.همواره درباره آثار زیانبار گناهى که آن را ترک گفته بیندیشد و آن آثار را نصب العین خود قرار دهد، مبادا بر اثر غفلت از آن و فراموش کردن اثرات مرگبار آن گناه، بار دیگر انگیزه ها در او رشد کند، و وسوسه ها از هر سو به قلب او هجوم آورد.
5. در داستانهاى پیشینیان و کسانى که بر اثر گناهان مختلف گرفتار مصائب دردناکى شدند، بیندیشد، و سرگذشت آنها را از نظر بگذراند، حتّى در حالات انبیاء و پیامبران معصومى که گاه گرفتار لغزش ترک اولى شدند، مطالعه کند.
6. به عقوبتها و مجازاتهایى که بر یکایک از گناهان وعده داده شده بیاندیشد، و این احتمال را از نظر دور ندارد که تکرار گناه بعد از توبه ممکن است مجازات شدیدترى داشته باشد و نیز به الطاف و عنایات الهیّه که در انتظار توبه کاران است و شامل حال او شده است توجّه کند.
7. باید وقت شبانه روزى خود را با برنامه هاى صحیح پرکند، برنامه تلاش براى زندگى آبرومند، برنامه عبادت و بندگى خدا و برنامه سرگرمى هاى سالم؛ زیرا بى کارى و خالى ماندن اوقات از برنامه، بلاى عظیمى است که زمینه را براى وسوسه هاى بازگشت به گناه فراهم مى سازد.
/1102101305