زندگی به سبک منتظر؛اوقات فراغت

کد خبر: 58350
برای یک منتظر فراغتی که بیهوده صرف شود تعریفی ندارد. ارزش لحظات عمر را کسی درک می کند که از آن بهترین استفاده را می برد. لحظات منتظر به تحرکی هدفمند سپری می شود.

وارث: در زندگی هر فردی اوقاتی پیش می آید که از یک ماموریت یا کاری فارغ می شود و فرصت برای شروع یک کار جدید با توجه به علایق فرد مهیا می شود. البته این فرصت در زمان کودکی، نوجوانی و اوایل جوانی بیشتر از زمان های دیگر در اختیار انسان است که می تواند به نحو احسن از آن بهره ببرد و برای آینده خود و شروع یک زندگی مستقل مهیا گردد. 


معمولا کسانی که مشغول تحصیل هستند در ایام تابستان، اوقات فراغت چندماهه ای در اختیار دارند. فرصتی که می توانند با بهره گیری از آن مهارت ها و هنرهای جدیدی را فرا بگیرند و این زمان مناسب را به کارهای بیهوده اختصاص ندهند. اوقات فراغت؛ زمانی است که از یک سو، مناسب ترین بستر رشد و شکوفایی استعدادهای گوناگون و از سوی دیگر، زمینه ساز بسیاری از انحرافات و بزهکاری هاست.

در فرهنگ اسلامی، فراغت به معنای بی کاری، بطالت و تنبلی وجود ندارد. انسان مسلمان نمی تواند وقت را به بیهودگی بگذراند. خداوند کریم به حضرت محمد صلی الله علیه و آله وسلم می فرماید:
 
«اِنَّ مَعَ العُسرِ یُسراً، فاذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ وَ اِلی رَبِّکَ فَارْغَبْ»؛ همانا همراه سختی ها، آسانی و آسودگی است؛ پس هرگاه فراغت پیدا کردی، خود را به کار دیگری مشغول کن و تن پروری و تنبلی پیشه مکن و به سوی خدا و رضایت او رغبت کن. سوره الشرح/ آیه 7
 
امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعا ـ گفت: 
 
«وَ اشغَلْ قُلوبَنا بِذِكرِكَ عن كُلِّ ذِكرٍ ، و ألسِنَتَنا بشُكرِكَ عن كُلِّ شُكرٍ ، و جَوارِحَنا بطاعَتِكَ عن كُلِّ طاعَةٍ ، فإن قَدَّرتَ لنا فَراغا مِن شُغلٍ فاجعَلْهُ فَراغَ سلامَةٍ ، لا تُدرِكُنا فيهِ تَبِعَةٌ ، و لا تَلحَقُنا فيهِ سَأمَةٌ ، حتّى يَنصَرِفَ عنّا كُتّابُ السَّيّئاتِ بصَحيفَةٍ خالِيَةٍ مِن ذِكرِ سَيِّئاتِنا ، و يَتَوَلّى كُتّابُ الحَسَناتِ عنّا مَسرورِينَ .
 
دلهاى ما را با ياد خود از هر يادى و زبانهايمان را با سپاس خود از هر سپاسى و اندامهايمان را با طاعت خود از هر طاعت ديگر باز دار و اگر فراغت از كارى براى ما مقدّر فرموده اى آن را فراغتى سالم قرار ده كه در آن گناهى ما را نرسد و دلزدگى به ما روى نياورد، تا فرشتگان نويسنده بديها با نامه اى خالى از گناهانِ ما برگردند و نويسندگان نيكيها، شادمان از حسناتى كه براى ما نگاشته اند مراجعت كنند.»