حجت الاسلام میرزامحمدی: گریه برای امام حسین(ع) گناهان بزرگ را ذوب می‌ کند

پروردگار عالم این نظام و آفرینش را در زیباترین شکل و غالب آفریده است. آدمی را هم در زیباترین شکل و غالب خلق کرده است. آنچه هم که بنا بود برای هدایت و سعادت ما بفرستد و امور مادی و دنیوی ما را به واسطه آن نعمت ها کنترل کند آنها را هم در همین شکل و غالب زیبا آفرید.

اگر بنا بود از ما اعمال ناقص را ثبول کند به زیباترین شکل قبول کرده است. بین اجر و مزدی که پروردگار به ما عطا کرد با اعمال ناقصی که ما انجام داده ایم هیچ تناسبی وجود ندارد. لذا نمازها و روزه ها و حتی عزاداری هایمان هرگز قابلیت دریافت این اجر و مزد را ندارد اما چون او "تقبلها ربها بقبول حسن" فرموده است لذا به زیباترین شکل اعمال ناچیز ما را به احسن وجه قبول فرموده است.

نظام آفرینش را بر مدار محبت و رحمت مهندسی کرده است. فرمود: «إِلَّا مَنْ رَحِمَ رَبُّكَ وَلِذَلِكَ خَلَقَهُمْ»¹ بنای خلقت ما این بوده است که ما را مشمول رحمتش کند و وقتی هم که بنا شد ما را لباس رحمت به تنمان کند آنقدر زیبا ما را در زیر چتر رحمت خودش قرار داد که پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: هر کسی که مشمول رحمت الهی شد پروردگار عالم دیگر او را مغذب به غذاب دردناکش نکرد. با رحمت این عالم را مدیریت کرد.

آنچه در این نظام دنیا می‌ بینیم یک صدم از رحمت خداوند است. خداوند رحمتش را به تمامه برای آخرت نگاه داشته است. خدایی که در دنیا ارحم الراحمین است یک صدم از رحمتش را خرج کرده است و این عالم نظام احسن شده است اگر بخواهد صد قسمت رحمت خود را خرج کند دیگر نگرانی برای محشر نمی ماند. لذا فرمود وقتی پروردگار رحمتش را می‌ گستراند ابلیس هم به طمع رحمت او چشم انتظار است. دیگر نگرانی برای آخرت نمی ماند. یک عرب بادیه نشین به محضر پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و یک سوال کرد و گفت: در آخرت حساب و کتاب ما به چه کسی است؟ حضرت فرمود: "با ارحم الراحمین". آن شخص خوشحال شد و به اطرافیان پیامبر صلی الله علیه و آله اشاره کرد. گفتند: چرا خوشحال شدی؟ گفت: اگر حساب و کتاب با ارحم الراحمین است دیگر نگرانی برای محشر نمی ماند.

پیامبر صلی الله علیه و آله کنار یک تنوری آمد و دید پیرزنی نان می‌ پزد و بچه ای هم در کنار تنور در گهواره گذاشته بود. با یک دست گهواره کودک را تکان می‌ داد و با یک دست دیگر خمیر به دیواره تنور می‌ زد. یک سوال از پیامبر کرد. گفت: یا رسول الله اصلا تصور این امکان پذیر است که من که مادرم بچه ام را در تنور بیندازم؟ پیامبر فرمود: نه امکان ندارد تو این کار را کنی. پیرزن گفت: من مهربان تر هستم یا خدا؟ اگر من این کار را نمی کنم خدا می‌ خواهد ما را بسوزاند. این رحمت رحمانی را آنقدر زیبا برای ما خرج کرد که وقتی ما را خلق کرد به خودش تبارک گفت و به ما هم با کرامت ترین فرد گفت. آن وقت برای تربیت ما و یادآوری ما و هشدار به ما راجع به عهد و میثاق با پروردگار ما به او قول دادیم که بر وحدانیت او بمانیم و قالوا بلی گفتیم. انبیاء علیهم السلام را برای ما فرستاد که بهترین گزینه بودند.

چه کسی گفته است که انبیاء علیهم السلام آمده اند که تکلیف بر گردن ما بگذارند؟ پیامبر صلی الله علیه و آله وقتی برای تربیت ما قد علم می‌ کند ویژگی اش این است که آمده است سنگینی بار ما را سبک کند. مرحوم سید بن طاووس 700 سال پیش وقتی به بحث سن تکلیف می‌ رسند می‌ گویند سن تشریف. چون در این 15 سال مثل یک موجود متحیر و سرگردانی است که چوپان و ارباب و مولایی ندارد. از 15 سال به بعد ما مخاطب رسمی خدا شده ایم. به ما لیاقت داد و گفت: "یا ایها الذین امنوا". از پانزده سالگی تو را مخاطب این آیه قرار می‌ دهم و مستقیم با تو سخن می‌ گویم. انبیاء علیهم السلام رحمت واسعه الهی بوده اند و آمده اند بار ما را سبک کنند. اگر به ما می‌ گویند اینجا نرو و این غذا را نخور و این صدا را گوش نده و .... علامت دوست داشتن است. انسان اتفاقاً نسبت به کسی که بیشتر دوستش دارد حساسیتش بیشتر است.

امام رضا علیه السلام فرمودند: امام از پدر، برادر، مادر به شما مهربان تر است. هر گناهی که ما انجام می‌ دهیم تیری به قلب مهربان امام است. این قدر برای ما استغفار کرده اند. چرا امروز دشمن از ما می‌ ترسد. این عزت را چه کسی به ما داده است. هر گریه ای در عالم نشانه ضعف است. اما گریه در خانه ابی عبدالله علیه السلام جنسش فرق می‌ کند. اینجا هر که قشنگ تر گریه کند رتبه اش بیشتر است. ما پیغمبر را ندیده ایم و در زمان ایشان هم نبوده ایم. اما یک اکسیری به ما داده اند که به واسطه پیامبر است و آن هم گریه برای امام حسین علیه السلام است.

پروردگار بر همه واجب کرد که فقط و فقط او را بپرستیم و بلافاصله بعدش فرمود به پدر و مادرمان احترام بگذاریم. امام صادق علیه السلام ذیل این آیه فرمودند: در اینجا منظور از والدین پیامبر صلی الله علیه و آله و امام علی علیه السلام هستند. احسان به این والدین گریه بر حسن و حسین علیهم السلام است. هلال ماه محرم که طلوع کرد رحمت واسعه اش عالم را فرا می‌ گیرد. ما تغییرات نظام تکوین را نمی فهمیم. همه عالم برای ابا عبدالله الحسین علیه السلام گریه می‌ کنند . امام زمان عجل الله تعالی فرجه که ظهور می‌ کنند می‌ فرمایند من فرزند آن کسی هستم که او را تشنه لب به شهادت رساندند. دومین نفر هم که رجعت می‌ کنند امام حسین علیه السلام هستند که بدون سر باز می گردند. حتی اگر مرده باشیم زنده می‌ شویم. گریه کن حسین علیه السلام که مشغول خورد و خواب نمی شود. وقتی ندای انا المنتقمش به گوشمان برسد دیگر نمی توانیم مشغول باشیم.

چه کرامتی به واسطه این اشک به ما داده اند که امام رضا علیه السلام فرمودند: گریه برای امام حسین علیه السلام واجب است. گریه برای امام حسین علیه السلام گناهان بزرگ را ذوب می‌ کند. تو چقدر کریم هستی که جنس بی ارزش ما را به این زیبایی خریداری می‌ کنی.

/1102101304

پی نوشت:

1.    

آیه 119 سوره هود