نرمش و پیوند دوستى با دشمن خدا ممنوع
وارث: یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَ عَدُوَّکمْ أَوْلِیاءَ تُلْقُونَ إِلَیهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ کفَرُوا بِما جاءَکمْ مِنَ الْحَقِّ
ای کسانی که ایمان آورده اید! دشمن من و دشمن خود را دوست نگیرید. شما با آنان طرح دوستی می افکنید، در حالی که آنان نسبت به حقّی که برای شما آمده است، کفر ورزیده اند.
پیامها :
1- جامعه ایمانی حق ندارد با دشمنان خدا، رابطه دوستانه و صمیمانه داشته باشد.
2- ایمان به خداوند با برقراری پیوند دوستی با دشمن خدا سازگار نیست.
3- دشمن خدا در حقیقت دشمن مؤمنان نیز هست.
4- گرچه کفّار دشمن ما هستند، ولی دلیل اصلی متارکۀ ما با آنان، دشمنی آنها با خداست.
5- القای مودّت و ابراز دوستی با دشمنان، جرأت آنان را در برابر مؤمنان بیشتر می کند.
6- اوامر و نواهی خود را به طور مستدل بیان کنید.
7- در سیاست خارجی، برقراری رابطه و قطع روابط باید بر اساس ملاک های دینی باشد.
8- دین از سیاست جدا نیست.
9- کفّار تنها در عقیده مخالف شما نیستند، بلکه کمر به حذف شما بسته اند
10- دشمنی کفّار با شما به خاطر ایمان شما به خداست.
11- اسلام خواهان عزّت مسلمانان است.
12- یک دل، دو دوستی بر نمی دارد.
13- چه بسیارند افرادی که در آغاز رزمنده بودند، ولی در اثر رابطه با دشمنان، بد عاقبت شدند.
14- فکر تأمین منافع از طریق روابط سرّی با دشمنان دین، بیراهه رفتن و حرکتی بی فرجام است.
منبع: تفسیر نور، ج 9، ص570
سوره ممتحنه، آیه 1