قبر؛ دهلیزی سخت و راهی صعب العبور...

وارث: مولای متقیان فرمودند: ای بندگان خدا آن کس که خدای بزرگ او را نبخشیده، دشواری های بعد از مرگ او بیشتر از سختی های هنگام مرگ است، پس از تنگی و فشردگی قبر بهراسید و غربت و تنهایی اش را یِاد آرید؛ بدرستیکه قبر در هر روز فریاد بر آورد من خانه وحشتم، من خانه کرم ها و جانوران هستم.

قبر می تواند بوستانی از بوستان های بهشت باشد و یا سیاه چالی از چاله های جهنم تا آنجا که فرمودند آن زندگی سخت و تنگدستانه ای که خداوند وعید آن را به دشمنانش داده، شکنجه قبر است.

خدای قهار، 99 اژدهای بزرگ را بر اجساد کافران، مسلط می نماید تا برخی از آنها گوشتش را بدرند و برخی دیگر استخوان هایش را خرد کنند و این عمل تا هنگامه قیامت تکرار خواهد شد و این کورکودیل ها چنان مخوف و سختند که اگر در این دنیا بدمند دیگر گیاهی نروید.

ای بندگان خدا؛ جان های ضعیف شما و بدنهای نازک و ناز پرورده شما که با راحتی، انس گرفته این حکایت را تاب ندارد.

در نقل است كه حضرت صادق آل محمد (علیهم السلام) در آخر شب كه از خواب بر مى خاستند؛ صدای مبارک را بلند نموده  به حدى كه اهل خانه بشنوند و مى فرمودند : خداوندا؛ مرا در هراس مرگ یاری رسان و مزارم را فراخ ساز و بهترین ها را پیش از مرگ و پس از آن روزیم فرما.

و از دعاهاى آن حضرت است:

خداوندا؛ مرگ را بر من مبارک ساز

خداوندا؛ مرا در بی خودی های لحظات واپسین زندگی و آغازین مرگ مدد فرما

خداوندا؛ مرا بر اندوه قبر یاری فرما

خداوندا؛ مرا بر تنگی گور مدد فرما

خداوندا؛ در تاریکی قبر دستم را بگیر

خداوندا؛ در دهشت گور کمکم کن

خداوندا؛ مرا با "چشم سیاهان" بهشتی دمساز فرما

بدان كه عمده عذاب قبر، از بى توجهى به نجاسات ظاهری و باطنی است، پس نباید انسان خود را به اشیای نجس ملوث ساخته و نسبت به آن بی تفاوت باشد و نیز انسان باید از نجاسان باطنیه که موجب کدورت قلب می شود پرهیز کند بنابراین انسان نباید سخن چینی کند و یا غیبت برادران مومن خود نماید و یا به عمل بی ادبانه و غیر اخلاقی دیگر خو بگیرد.

یکی از گناهانی که موجب فشار قبر است بی توجهی کردن به زن و فرزند و دور شدن از آنان است و از روایت "سعدبن معاذ" چنین بهره گرفته می شود كه بداخلاقی مرد با خانواده خود و درشت گوئى با آنها، سبب فشار قبر مى شود.

و در حدیثی از حضرت صادق (علیه السلام) مرویست كه هیچ مؤ منى نیست مگر آنكه از براى او فشار قبر است و در روایت دیگر است كه فشار قبر كفاره نعمتى است كه آن مؤمن تضییع كرده است.

و شیخ صدوق (رحمة الله علیه) از حضرت صادق (علیه السلام) روایت كرده كه مردى از علماى یهود را در قبرش نشاندند و گفتند: ما صد تازیانه به تو مى زنیم، گفت: من طاقت ندارم. پس كم كردند تا رساندند به یكى و گفتند چاره اى از یك تازیانه نیست، گفت: به چه سبب مرا مى زنید؟ گفتند به سبب آنكه روزى نماز را بدون وضو خواندى و بر ناتوانى گذشتى و او را یارى نكردى پس او را یك تازیانه از عذاب الهى زدند كه قبرش پر از آتش شد.

صدوق باز از آن حضرت روایت کرده: هر مؤمنى كه برادر مؤمنش از او چیزى بخواهد و او توانایى داشته باشد كه خواسته او را بر آورد ولى چنین نكند خداوند در قبر مار بزرگى را بر او مسلط مى كند تا همیشه انگشتان او را بگزد و در روایت دیگر است كه تا روز قیامت چنین خواهد بود.