حجت الاسلام والمسلمین خدادادیان: این جمله نقش نگین انگشتر همه پیامبران است/ حاج موسی رضایی: مهر مولا از دل عشاق غم بیرون کشید

خبرنگار وارث: جلسه هفتگی هیئت آل کساء با سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین علی خدادادیان و مداحی مداحان اهل بیت، حاج موسی رضایی و حاج سید عباس حسینی، برگزار شد.

خوش به حال آنهایی که این چنین هستند. اسم اهل بیت(ع) برایشان خیلی اهمیت دارد، سر می دهند برای فقط اسم حضرت زهرا (س). خیلی ارزش دارد سر دادن فقط برای اسم. شخصی آمد محضر امام صادق (ع) گفت آقا جان من کنیزی دارم که اصلا شما را نمی شناسد و نمی داند اعتقاد ماچیست، اما این کنیز هرگاه خطایی می کند، به شکل عجیبی من را قسم می دهد. شما بگویید ما با او چه کنیم؟ حضرت جویا می شوند که چگونه قسم می خورد؟ گفت آقا جان وقتی خطایی می کند می گوید قسمت می دهم به کسی که وقتی اسمش می آید، گریه ات می گیرد. نمی شناسد ما با شما چه ارتباطی داریم اما اینگونه قسم می دهد. حضرت فرمودند: ببخش بر ما.

همه چیز این دستگاه فرق می کند. از امام باقر(ع) از تربت امام حسین(ع) پرسیدند که این چیست که شما تسبیح و مهر تربت را با خود حمل می کنید، ماجرای تربت چیست؟ می فرمایند: همین قدر بدان که پدرم با همین خاک مریض های خانواده اش را معالجه می کند.

روایتی است در امالی شیخ طوسی، پیغمبر(ص) انگشتری داشتند، این را به امیرالمؤمنین(ع) دادند و فرمودند علی جان این را برای نقاشی ببر تا جمله ای را روی نگین انگشتر، حک کند. حضرت آمدند و به نقاش گفتند که نام پیامبر(ص) و پدرشان را روی نگین حک کند. حضرت رفتند و پس از چند روز آمدند که انگشتر را بگیرند، متوجه شدند که این آقا دچار اشتباه شده است و به جای اینکه نام پیامبر و پدرشان را حک کند، نام پیامبر(ص) را با جمله رسول الله حک کرده است.

حضرت جویا شدند و آن شخص گفت دستم به خطا رفته و این چنین نوشتم و چاره ای نیست. امیرالمؤمنین(ع) انگشتر را گرفتند و محضر پیامبر(ص) بردند. حضرت فرمودند علی جان قرار نبود این متن روی انگشتر حک شود! امیرالمؤمنین(ع) جریان را تعریف کردند و پیامبر گفتند عیبی ندارد، ما رسول الله هم هستیم. صبح روز بعد پیامبر(ص) دیدند که  نقش نگین انگشتر، عوض شده است. 

جمله ای که روی انگشتر نوشته بود این بود " علی ولی الله ". جناب جبرئیل نازل شد و پیامبر(ص) جویا شدند و جبرئیل گفت تو آنکه دوست داشتی را روی انگشترت نوشتی و ما آنی را که دوست داشتیم روی انگشترت نوشتیم. نقش نگین انگشتر همه پیغمبران " علی ولی الله " بوده است. این ولایت است.

پیامبر(ص) به اصحاب فرمودند خداوند تبارک و تعالی بر طبق روایتی 360هزار رکن برای عرش خلق کرده است و بر هر رکن، یک ملک خلق کرد. یعنی360 هزار ملک. این 360هزار ملک قرار شد عرش خدا را حمل کنند. این ها عرضه داشتند خدایا ما قدرت حمل عرش را نداریم. خداوند هر چه ملک اضافه کرد، باز هم نتوانستند، قدرت حملش را نداشتند. همه تعجب کردند. گفتند یا رسول الله عرش چه مخلوق با عظمتی است. که فرشتگان با آن مقام وکثرت نتوانستند آن را حمل کنند.

پیامبر(ص) فرمودند تعجب می کنید؟ چیزی به شما بگویم. عملی هست که اگر بنده ای این عمل را انجام دهد و این عمل در صحیفه این بنده نوشته شود، همین حاملان عرش هم نمی توانند پرونده او را حمل کنند! این پرونده چنان عظمت دارد. همه گفتند یا رسول الله چه کسی است که این عمل را انجام داده است که حاملان عرش هم نمیتوانند پرونده او را حمل کنند؟ به ما بگویید تا عاشق او شویم، تا او را احترام کنیم، دست به دامانش شویم و اظهار نزدیکی به خدا کنیم.

شخصی آمد و حضرت فرمودند آن مرد است. اصحاب گفتند که او چه کرده است؟ حضرت فرمودند: او وقتی یک نفر را می بیند، به پاهایش می افتد و به پاها و دستانش بوسه می زند و به او می گوید که من تو را دوست دارم و محبت تو را در دل دارم وخداوند به خاطر این عمل و این جمله، ثوابی را در پرونده این شخص نوشته است که همه ملائکه حاملین عرش، که دور آن طواف می کنند، قدرت حمل این پرونده را ندارند. او معاذ بن سعد بود که پیامبر (ص) فرمودند که او صاحب این عمل است. گفتند که ای سعد تو عملی را انجام دادی که به خاطر این عملت به مقامی رسیدی که وقتی از دنیا بروی، عرش خدا به لرزه می افتد! و فقط خداوند می تواند این پرونده را حمل کند!

حال این پرونده که در آن عملی هست که باعث سنگینی این پرونده شده است تا جایی که فقط خداوند می تواند آن پرونده را بلند کند چیست؟ دوچیز. یک عمل، یک قول. این عمل این است که این مرد هرگاه علی را می بیند، به پایش می افتد و گفتن این جمله که بگو علی(ع) را دوست دارم. در پرونده ات یک " یا علی" ثبت شود، هیچ کدام از ملائکة الله قدرت حمل این پرونده را ندارند. پرونده ای که این جمله "من علی(ع) را دوست دارم" در آن ثبت گردد را فقط خداوند می تواند حمل کند. ذکر اهل بیت (ع) را گرامی داریم.

در ادامه این مراسم، مداحان اهل بیت(ع)، ابتدا حاج موسی رضایی و سپس حاج سید عباس حسینی  به مدیحه سرایی پرداختند.

مهر مولا از دل عشاق غم بیرون کشید

هر زمان که داخل آتش شدم بیرون کشید

یا علی گفتیم و ما را در وجودش راه داد

یا علی گفتیم و ما را از عدم بیرون کشید

خواستم گل بیت بودن را فقط معنا کنم

علتش این بود از کعبه صنم بیرون کشید

دوستان از دشمنان بهتر تو را سر میدهند

ابرویت آنقدر کشته از عجم بیرون کشید

کاظمین ما نجف، مشهد نجف، مکه نجف

میشود از این حرم چندین حرم بیرون کشید

************

آفریده شدم برای علی

تا بیفتم به دست و پای علی

این که ما از چه آفریده شدیم

علتش هست خاک پای علی

جان سائل چه ارزشی دارد

جان پیغمبران فدای علی

صد هزار آفتاب می ریزد

با تکان خوردن عبای علی

هم علی می شود علی خدا

هم خدا می شود خدای علی

این صدای علی صدای خدا؟

یا صدای خدا صدای علی؟

لطف معراج مصطفی این بود

شد صدای خدا صدای علی

عرش را شرع را شریعت را

همه را آفریده با "یه" علی

ذکر بالا سرش حسین بُوَد

پس نجف هست کربلای علی

انا مشتاق به جوار نجف

انا محتاج به دعای علی

بچه های بزرگ و كوچكمان

همه قربان بچه های علی

دست مولا و چادر بی بی

دست ما و نخ عبای علی

چه مقامی ست که هزاران بار

می شود فاطمه فدای علی

/س113

کلیک کنید