همه اسلام مدیون حضرت خدیجه(س) است/قدرشناس کسانی باشیم که برای اسلام و انقلاب زحمت کشیده اند
قدردانی از جوانها و سرمایه های انقلاب
در کشورمان این روحیه ی قدردانی در دوره ی معاصر خیلی خراب بود،اگر ما در حضور و غیاب کسی تعریف کنیم متهم می شویم به تملق و اگر بدگویی وی را کنیم می شویم روشن فکر؛ اگر در حضور کسی بد او را بگوییم می گویند چه انسان آزاده ای است نمی گویند چه انسان فاقد شرفی است.اگر یک نفر سوالی بپرسد ولی این پرسش محترمانه نباشد، نمی گویند بی ادب است بلکه می گویند این آدم عجب شجاع و صریح است.مورد پسندشان است.هتاکی را دوست دارند .
به جوانها می گویم زمانی که در استانها یادواره شهدای استان را می گیرند،استاندار،نماینده مقام معظم رهبری و مسئولین استان خدمت مقام معظم رهبری حضور پیدا می کنند.چند مورد پیش آمده که رهبری به آنها فرمودند بروید فکر کنید که چه شد در این مملکت محسن رضایی پیش آمد و چطور ایجاد شد؟ چه می شود که در یک انقلاب یک جوان بیست و هفت ساله می تواند اینطور مدیریت جنگ را بر عهده بگیرد؟جوانها را پیدا کند و به آنها مسئولیت بدهید.
رهبری در تمام جلسات از دو نفر اسم می آورند از شهید باقری که به واسطه ی شهادتشان مصون از گزند هستند و دیگری هم از محسن رضایی؛ هرکسی با هر گرایش سیاسی و فکری این واقعیت را باید نگاه کند که چه شد و چطور شد. این اصلا ربطی به این ندارد که از کسی قدردانی کنید.یعنی یک شناسایی می خواهد و بعد قدردانی کنند. نسل ما را انگلیس یادش بوده است با سه واسطه و گاهی هم با بیست واسطه که به جای قدردانی ،پرسشگری کنید منظورش از پرسشگری و مطالبه گری همان هتاکی و توهین و حمله و بی انصافی است.
تکریم حضرت خدیجه سلام الله علیها
این اخلاق در فرهنگ کشور ما نهادینه می شود و این می شود که ما مسلمان ها که همه ما که رسالت پیامبر اکرم صلوات الله علیه را قبول داریم،ولایت امیرالمومنین علیه السلام را قبول داریم مدیون حضرت خدیجه سلام الله علیها هستیم.همه ی ثروتشان را فدای اسلام کردند و این کم ترین کاری بود که برای پیامبر انجام دادند.طبق نظر خود پیغمبر تصدیق حضرت خدیجه سلام الله علیها از هر چیز دیگری مهم تر است.مرا تکذیب می کردند، او مرا تصدیق می کرد.صحبت دختر است؟ چه روز دختر و چه روز زن حرفی از خدیجه کبری سلام الله علیها نیست که مادر این بزرگواران هستند. اسمی از حضرت نیست. اسلام بدهکار دو نفر است. شمشیر و شجاعت حضرت علی علیه السلام و ثروت و سخاوت حضرت خدیجه سلام الله علیها . ایشان مادر همه ی مسلمین هستند.ام المومنین هستند.در ایران هیچ مکان و خیابانی به اسم این بانوی بزرگوار نداریم. ما کلا قدردان کسانی که کمکمان کرده اند نیستیم.
مرحوم کافی که چقدر برای این انقلاب خدمت کردند ولی تسلیم شاه نشدند و تا آخرین لحظه پای ایمان و اعتقاد و امام راحل ایستاند .امروزه حتی یک کوچه به اسم ایشان نداریم. مجالس ترحیمی که در سراسر کشور برای مرحوم کافی گرفتند؟کافی طی پنجاه سال اخیر جز محبوب ترین اشخاص مذهبی هستند.چه خیراتی از ایشان در این مملکت باقی مانده است.
راننده ای تعریف می کرد که من عرق خور بودم و با تریلی بار می بردم به خیابانی رسیدم که بسته بود و خانمها در خیابان نشسته بودند و گفتند روضه است .مجبور شد سخنرانی را گوش کند تا خیابان باز شود. به این واسطه توبه کرده ،گریه کرده، عوض شده است .یک شب مرحوم کافی را دعوت می کند چون جمعیت بسیار بود دیوار خانه اش را خراب کرد. چه مهدیه هایی که ایشان ساختند و از این مکان ها چند نفر رفتند و شهید شدند.و مادران شهدایی که با روضه طفلان مسلمی که کافی می خواند گریه میکردند و آرام می شدند.
ما به ناسپاسی عادت داریم.به فراموشی عادت داریم.ما داشته هایمان را سریع می گذاریم کنار.
مرحوم فلسفی یکی از بزرگان انقلاب ،زمانی که احدی نمی توانست جلوی دستگاه حکومتی بایستد کلی حرف زده است. در بحث استیضاح ملی آقای فلسفی با ابتکار بی نظیرشان بسیار از زمان خودش جلوتر بودند.دولت عَلم را روی منبر استیضاح می آورد . گفتند حالا که مجلس نیست،مجلس جای وکلاست و اینها موکلین هستند.من در حضور آقای دولت می گویم چرا بیانیه مراجع قانونی را از رادیو پخش نمی کنید؟ می فرمودند چرا اعلامیه ی قاتونی امام از رادیو پخش نمی شود؟
انگلیس نمی ایستد،دشمن نمی ایستد ببیند مردم برای طلبه گریه می کنند و این ادامه پیدا بکند. حتما و حتما دست بردار نیست و نقشه می کشد و کار می کند.کاری می کنند که مردم جلوی طلبه بایستند جلوی کسانی که برای این مملکت زحمت کشیده اند بایستند.فکر می کنند این روشنفکری در نقد است در صورتی که نیست .این حتی عیب یابی و عیب جویی هم نیست.این عیب تراشی است.یک مثالی از قفقازی ها است که می گویند اگر کسی برای گذاشته اش تپانچه شلیک کند،آینده برایش توپ شلیک می کند.
آن قدرنشناسی وساده انگاری همین افراد، یک مصداقش مورد سپاه است.یک مصداقش آقای رضایی، یک مصداقش مفاخر ما در دفاع مقدس هستند.یک مصداقش مفاخر ما در انقلاب اسلامی هستند به ویژه روحانیت مانند مرحوم کافی ،مرحوم آقای فلسفی.
دهه کرامت،دهه ای است که تجلیل می شود از امام زادگان واجب التعظیم و واجب التکریم .اما والله قابل مقایسه نیست شأن امام زاده ها با حضرت خدیجه سلام الله علیها.جبرئیل می گوید من هر وقت بر پیامبر صلوات الله علیه نازل شدم، خدا برای حضرت خدیجه سلام الله علیها سلام فرستادند.نشد نازل شوم از صدرالمنتهی و خدا برای خدیجه سلام نفرستد. تا زمانی که پیامبر صلوات الله علیه زنده بودند، هر زمان اسم حضرت خدیجه سلام الله علیها می آمد گریه می کردند.زمانی که حضرت زینب سلام الله متولد شدند حضرت فرمودند:تکریم کنید جایگاه این دختر،جایگاه حضرت خدیجه سلام الله علیها است. تصدیقش،حمایتش ،ملیکة العرب هستند.ولی به فراموشی سپرده می شوند. در هیچ بیرق و مسجدی اسمی از حضرت نیست.چرا می گویم مسجد؟زیرا رسول خدا هر خانه ای نماز می خواندند،حضرت خدیجه سلام الله علیها دومین نفر و حضرت علی علیه السلام سومین نفری بودند که با پیغمبر بودند. چرا ما اینقدر ناسپاس هستیم؟
جناب ابوطالب وضع مالیشان خراب شد،بنی هاشم یعنی حضرت محمد صلوات الله علیه،عباس و حمزه رفتند خانه ی ابوطالب و گفتند برای کمتر شدن خرج هرکدام از بچه هایتان را صلاح می دانید به ما دهید که ایشان گفتند عقیل را برای من نگه دارید و هرکدام را می خواهید ببرید. حضرت علی علیه السلام در خردسالی رفتند خانه رسول خدا،جعفر رفت خانه حمزه و طالب هم خانه ی عباس. و در تاریخ های سنت هم هست که فاطمه بنت اسد گفتند علی علیه السلام خدیجه کبری سلام الله علیها را از من که مادرش هستم بیشتر دوست دارد.چون خدیجه یک زن کامل است. در خلقت چهار نفر انسان کامل هستند.آسیه, مریم ,حضرت خدیجه ,حضرت فاطمه سلام الله علیها.
پیشنهادم این است که روز دهم ربیع الاول که روز ازدواج حضرت محمد صلوات الله علیه و حضرت خدیجه سلام الله علیها است بشود روز بزرگداشت حضرت خدیجه سلام الله علیها درج بشود در تقویم ها و همه شخص ایشان را به خاطر مقام وشخصیت خودشان تجلیل کنند. و ما هرچه سراغ شخصیت هایی مثل حضرت خدیجه سلام الله علیها برویم که وجه اشتراک بین مذاهب اسلامی هستند،هم موجب دلبستگی مردم به اهل بیت علیهم السلام می شود و هم این حساسیت های مذهبی را کم می کند.
درد ما این است که دانش آموز مدرسه می رود درسی از حب اهل بیت علیهم السلام نمی خواند که علاقه مند به علی علیه السلام و اولادش بشود.