انسان حق ندارد آبروي خودش را هدر دهد
حضرت آيت الله جوادي آملي با بيان اينكه آبروي ما امانت الهي در دست ماست، گفت: انسان بايد كاري كند كه آبروي نظام را حفظ بكند. آبروي ديگران و خود را حفظ كند، انسان حق ندارد آبروي خودش را هدر بدهد و خودش را بي‌حيثيت كند.
وارث: اين مرجع تقليد در جلسه درس اخلاق اين هفته خود كه در محل نمازخانه بنياد بين المللي علوم وحياني اسراء برگزار شد با اشاره به نزديك شدن به ايام شهادت امام حسن عسكري(ع) با تسليت اين ايام بيان داشت: در آستانه شهادت امام حسن عسكري(ع) قرار داريم، اين مصيبت را به پيشگاه ولي عصر(ارواحنا فداه) و عموم علاقه‌مندان به قرآن و عترت تعزيت عرض مي‌كنيم و از خداي سبحان مسئلت مي‌كنيم به بركت اين ذوات قدسي توفيق فراگيري علم صائب و عمل صالح را به همه ما مرحمت بفرمايد!
او در ادامه به شرح نامه ۶۹ نهج‌البلاغه پرداخت و اظهار داشت: در اين نامه وجود مبارك اميرالمؤمنين(ع) حارث‌بن‌عبدالله همداني را مخاطب قرار مي‌دهد و مطالبي را براي او بيان مي‌كند. مي‌فرمايد به قرآن كه حبل الهي است تمسّك كن و ناصحانه با اين كتاب برخورد كن. اگر كسي با گفتارش جامه‌اي به ديگران داد، لباسي بر پيكر ديگري پوشاند و آبروي او را حفظ كرد مي‌گويند او نصيحت كرده است، اما اگر يك انتقاد و اشكالي با جامه‌دري همراه باشد نه جامه دوختن، او ديگر نصيحت نيست! حضرت فرمود با قرآن، نصيحت‌گونه برخورد كن اين يك خياط خوبي است خود را به اين خياط عرضه كن تا جامه تقوا بر تن تو بدوزد و بر پيكر تو بپوشاند، اين معناي نصيحت است.
آيت الله جوادي آملي شناخت دنيا را از ضرورت هاي اساسي انسان دانست و ابراز داشت: دنياشناسي يك علمي است كه متأسفانه نه در حوزه است نه در دانشگاه، علمي نيست كه انسان بتواند مسائل آن را از نزد خود حل كند. يكي از رهاوردهاي اين ذوات قدسي تدريس دنياست! دنيا غير از زمين و آسمان است، اين عناوين اعتباري كه قرآن كريم در سوره حديد به پنج مرحله تقسيم كرده براي اين است كه ما تا دنيا را نشناسيم درست نمي‌توانيم زندگي كنيم، يا شكايت مي‌كنيم، يا بي‌جا خوشحال مي‌شويم، يا بي‌جا ناراحت مي‌شويم؛ فرمود دنيا پيش از پنج مرحله نيست ﴿اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَياهُ الدُّنْيا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زينَهٌ وَ تَفاخُرٌ بَينَكُمْ وَ تَكاثُرٌ فِي الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ﴾ . اين درس را فقط اين ذوات قدسي بلدند و معرفي مي‌كنند.
او اذعان كرد: حضرت در اين نامه فرمود خيلي به ياد مرگ باش! آنها كه خيال مي‌كنند مرگ پوسيدن است مي‌گويند اين كار افسردگي مي‌آورد اما دين مي‌گويد مرگ، از پوست به در آمدن است و شادابي مي‌آورد. ياد مرگ، ملت را پويا، مانا، فعال و كوشا مي‌كند، چون اوّلين چيزي كه از مُرده سؤال مي‌كنند مي‌گويند چه كار كردي؟ ياد مرگ بهترين عامل براي فعاليت و كوشش اقتصادي و اجتماعي و فرهنگي است، در روايات مرگ دارد كه در برزخ قدم از قدم برنمي‌دارد الاّ اينكه سؤال مي‌كنند چه كار كردي؟ مرگ از بهترين رهاوردهاي ديني و آموزنده ماست براي اينكه ما از پوست به در مي‌آييم نه بپوسيم تمام زحماتمان را يكجا مي‌بينيم. اينها كه از مرگ مي‌هراسند خيال مي‌كنند آخر خط، قبرستان است در حالي كه مرگ يك مَعبري بيش نيست. مرگ، زوال و نابودي نيست مرگ، هجرت است. حضرت فرمود زياد به ياد مرگ باش چون كسي كه زياد به ياد مرگ است مثل كسي است كه زياد به ياد كنكور است در نتيجه مرتب درس مي‌خواند.
اين مرجع تقليد در بخش ديگري از سخنان خود به اهميت حفظ آبروي مومن اشاره و خاطرنشان كرد: حضرت در ادامه نامه مي فرمايد كاري كه در حضور مردم نمي‌تواني بكني در غياب مردم نكن، كاري كه اگر علني بشود آبرويت مي‌رود آن كار را نكن، چون ما همواره در محضر ذات اقدس الهي هستيم. اگر كلّ عالَم مشهد و محضر ذات اقدس الهي است و بالأخره يك روزي آن كارهاي خِفاي ما علني مي‌شود نبايد كاري كنيم كه شرمنده بشويم. در اين نامه‌اي كه حضرت مرقوم فرمودند، فرمود بالأخره يك روز پشت پرده، ظاهر مي‌شود و پرده كنار مي‌رود. مبادا كاري بكني كه آبرويت هدف تير ديگران قرار بگيرد.
او تاكيد كرد: انسان بايد كاري كند كه آبروي نظام را حفظ بكند. آبروي ديگران و خود را حفظ كند، انسان حق ندارد آبروي خودش را هدر بدهد و خودش را بي‌حيثيت كند چرا كه آبروي ما، امانت الهي در دست ماست.