مادرانه‌ای که به برکت «امّ ابیها» نصیب همه شیعیان می‌شود

  القاب و اسامی حضرت زهرای مرضیه(س) در عین اختصاص داشتن به آن وجود مقدس، دارای بار معنایی بالایی است که درک آن به قدر وُسع و توان می تواند به منتظران امام عصر(عج) در پیمودنِ صحیح و اصولی مسیر انتظار و رسیدن به مقصد ظهور، کمک کند.

از این رو، در سلسله گفت وگوهایی با حجت الاسلام «ابراهیم بهاری»، استاد اخلاق و کارشناس مذهبی برخی از القاب و اسامی حضرت صدیقه کبری(س) و آموزه های منتظرانه آنها را به بحث و بررسی گذاشته ایم که در ادامه شماره چهارم آن تقدیم حضورتان می شود:

حجت الاسلام «ابراهیم بهاری» با بیان اینکه در قرآن کریم علاوه بر «والده» برای مادر تعبیر «امّ» هم به کار رفته است، اظهار کرد: والده به معنای مادری است که انسان را به دنیا می آورد اما امّ به کسی گفته می شود که انسان را پرورش داده و تربیت می کند برای همین است که پیامبر اکرم(ص) حضرت زهرا(س) را «امّ ابیها» می خوانند.

این استاد اخلاق ادامه داد: به عبارت دیگر، نوع رفتار حضرت زهرای مرضیه(س) به صورتی بود که بعد از وفات مادرشان حضرت خدیجه کبری(س)، نسبت به پیامبر(ص) توجهی ویژه داشتند و به اعتراف مجموعه عقلای دین چه از میان اهل سنت و چه در میان تشیع، همه امور مربوط به رسول خدا(ص) را انجام و حتی ایشان را در مواجهه با بدرفتاری و آزار و اذیت مکیان دلداری می دادند طوری که انگار مادری، فرزندش را آرام می کند، برای همین بود که حضرت رسول(ص) فرمودند: تو مانند مادر با من برخورد می کنی.

حجت الاسلام بهاری با بیان اینکه تعبیر «امّ الائمه» نیز برای حضرت فاطمه(س) به کار می رود، تصریح کرد: مهم آنکه گفته نشده مادر همه ائمه(ع) جز امیرالمومنین(ع) یعنی ایشان حتی از نظر معنوی برای حضرت امیر(ع) هم نقش «امّ» را داشته اند و در مواجهه با سختی های زندگی به ویژه دوران نبرد با مولای متقیان(ع) به نرمی و محبت برخورد می کردند.

وی با اشاره به اطلاق لقب «امّ النجباء» برای حضرت زهرا(س)، بیان کرد: نجبا یعنی کسانی که از طریق نسبی به حضرت زهرا(س) متصل می شوند یا همان سادات فاطمی؛ ابن عباس و انس بن مالک از (اعازم اهل سنت) نقل کرده اند که از امام صادق(ع) پرسیده شد: آیا می شود مادر شما را امّ المومنین خواند؟، حضرت(ع) فرمودند: ایشان نه تنها امّ المومنین است بلکه همه دوستداران و محبان می توانند ایشان را مادر خطاب کنند.

این استاد حوزه اضافه کرد: شاید این تعبیر اشاره به فرازی از وصیت حضرت زهرا(س) دارد که در لحظات آخر عمر خطاب به امیرمومنان(ع) بیان کرد: علی! من را بعد از این نخواهی دید، اما مرا فراموشم نکن و مرا زیارت کن و سلام من را به اولادم و نیز همه علاقمندان و دوستانم تا روز قیامت برسان. ابلاغ این سلام، جنبه معنوی و تربیتی دارد برای همه آزادی خواهان و نشانگر محبت درونی حضرت زهرا(س) است. لذا در حدیث است روز قیامت وقتی حضرت ابراهیم(س) به خداوند عرضه می دارد: آیا اجازه می دهی جمال دخترم فاطمه(س) را ببینم؟ ندا می رسد: هر که در دنیا فاطمه(س) را دوست و به فرزندان او محبت داشته است، می تواند جمال فاطمه(س) را ببیند.

وی خاطرنشان کرد: امام باقر(ع) می فرمایند: مادر ما فاطمه تمامی دوستداران و شیعیعان و محبان خود را از صفحه محشر انتخاب و جمع می کند و به سوی بهشت رهنمون می شود. این فرازها در روایات ثابت می کند باید برای این مادر عزاداری کرد چراکه در روایات آمده وقتی کسی صدا می زند: «حسین!» نخستین کسی که پاسخ می دهد حضرت زهرا(س) است و می گوید اگر فرزندت را صدا می زنی خدا حفظش کند اما اگر فرزندم حسین(ع) را خطاب می کنی او در کربلا به شهادت رسید و سپس برای پدر و مادری که نام فرزندشان را حسین نامیده اند دعا می کند.

منبع: شبستان