مقام دعا در کلام سیدالساجدین علیه السلام

قال مولانا علی بن الحسین ،  زین العابدین عليه السلام فی دعائه: اَللّهُمَّ يَا مَنْ لا يَرْغَبُ فِى الْجَزاءِ وَ يا مَنْ لا يَنْدَمُ عَلَى الْعَطاءِ، وَ يا مَنْلا يُكافِى ءُ عَبْدَهُ عَلَى السَّواءِ، مِنَّتُكَ اِبْتِدَاءٌ، وَ عَفْوُكَ تَفَضُّلٌ، وَ عُقُوبَتُكَ عَدْلٌ، وَ قَضاؤُكَخِيَرَةٌ، اِنْ اَعْطَيْتَ لَمْ تَشُبْ عَطاءَكَ بِمَنٍّ، وَ اِنْ مَنَعْتَ لَمْ يَكُنْ مَنْعُكَ تَعَدِّيا، تَشْكُرُ مَنْشَكَرَكَ وَ اَ نْتَ أَلْهَمْتَهُ شُكْرَكَ ؛

حضرت سیدالساجدین سلام الله علیه در مقام دعا فرمودند:
خدايا! اى كسى كه در برابر احسانت توقع جبران ندارى، و اى كسى كه از بخشش پشيمان نمى شوى و اى كسى كه مزد بنده خود را نه به همان اندازه [بلكه بيشتر]مى دهى، تو در نعمت بخشيدن آغاز كننده اى و بخشايشت از روى لطف است. مجازاتت عدالت است و قضاوتت بهترين است. اگر عطا كنى، آن را به منّت آلوده نمى كنى و اگرمحروم نمايى، از روى ستم نيست. هركس تو را شكر گزارد، پادشش مى دهى و حال آنكه شكر گزارى را تو خود به او الهام نموده اى. 

صحيفه سجّاديه ، فرازی از دعاى 45