حجت الاسلام موسوی مطلق: سید الشهداء(ع) شاهکار بزرگ خلقت را انجام دادند!

در زمان امام حسن مجتبی علیه السلام، اسلام نفس های آخر خود را می زد، ظلم هایی که بر امام حسن علیه السلم شده است کم ظلم هایی نیست. در میادین نبرد امام را تنها گذاشتند، بیشترین جسارت به وجود مبارک کریم اهل بیت علیه السلام صورت گرفته بود. اسلام نیاز به یک شوک داشت و این شوک باید می آمد تا اسلامی که مرگ مغزی شده بود احیاء شود. مگر چندسال از رحلت پیامبر اکرم صل الله علیه و آله گذشته بود که باید کسی جایش را می گرفت که شرابخواری می کرد و قمار باز بود؟ و مردم هم همه مطیع بودند؟ و آن شوکی که دوباره اسلام را احیاء کرد تا به امروز حرکت سیدالشهداء علیه السلام بود.

سید الشهداء علیه السلام شاهکار بزرگ خلقت را انجام داد. پیامبر اکرم صل الله علیه و آله موجی را به وجود آورد، تعدادی از کسانی که در این موج بودند شهید شدند اما این موج فروکش کرد و همگی مرتد شدند. عظمت امام حسین علیه السلام به کور شفا کردن و مرده زنده کردن و به رزق و روزی رساندن و اینها نیست، عظمت سیدالشهداء این است که در کربلا توانست هفتاد دو نفر را پای معرکۀ توحید بنشاند. فکر نکنیم که هفتاد و دو نفر کم هستند، برای آن زمان جاهلیت، این هفتاد و دو نفر خیلی بودند.

اگر شما به میدان یاری سیدالشهداء علیه السلام بروید و سیدالشهداء علیه السلام شما را قبول کند مظهر این نام است که تمام گذشتۀ تان را جبران می کند. از همین هفتاد و دو نفر در روز عاشورا، فقط سی نفر آنها برای لشگر مقابل است. آمده بودند که با امام حسین علیه السلام جنگ بکنند اما امام آنها را برگرداند.

در روز عاشورا شخصی در لشگر مقابل بود به نام سعید که تعلل داشت و فکرش مشغول بود. برادرش از او پرسید چرا پریشان هستی؟ گفت می خواهم یک چیزی بگویم ولی واکنشی نشان نده، برادر می دانی این آقایی که امروز از صبح دارد به میدان می آید کیست؟ او پسر پیامبر صل الله علیه و آله و پسر زهرا سلام الله علیها است. ما داریم با چه کسی می جنگیم؟ ما باید برویم یاری اش بکنیم، ما بهترین یارهایش را از او گرفته ایم، سپهسالار سپاهش را زمین زده ایم، جان جوانش را گرفته ایم. به خاطر اینکه اثبات بکنیم برای یاری اش آماده ایم سوار مرکب هایمان میشویم و به سمتشان می رویم، لشگر ما خیال می کند که ما قصد حمله داریم، تا به خیمه ها رسیدیم برمی گردیم و یک لبیک یا حسین می گوییم.

کار سیدالشهداء علیه السلام یک شاهکار عظیم بوده است. ائمۀ ما و امام حسین علیه السلام از بی یاری و بی کسی هنوز هم دارند می گویند: هل من ناصرٍ ینصرنی...؟

امام باقر علیه السلام فرمودند: یک روز عده ای نزد امام سجاد علیه السلام آمدند و گفتند: بعد از شهادت پدرتان قیام بکنید، اینهمه بیداری صورت گرفت، همۀ اینها دارند می آیند. بیداری اگر قرار است صورت بگیرد باید تحت حمایت و توجه ولی خدا باشد. اسلام فقط شمشیر برهنه نمی خواهد، امام فقط شمشیر برهنه نمی خواهد، امام معرفت و عقلانیت می خواهد، همراه این معرفت و عقلانیت مردانه به میدان آمدن می خواهد.

در ادامۀ حدیث امام باقر علیه السلام می فرمایند که پدرم گفت ما در عرب و عجم به تعداد گوسفندان یک گله هم یار نداریم که ما را دوست داشته باشند یعنی دوست داشتن حقیقی.

حلقۀ مفقوده ای است بین اینکه عقل، حق و حقانیت در تمام عالم ظهور پیدا نمی کند این است که خداوند یک طرف کار را آورده است و آن هم عبارت از ولی خدا است که باید یاری بشود. مشکل اینجاست که این یاران جمع نمی شوند. این روند تا وجود مقدس ولی اعظم علیه السلام ادامه پیدا کرد و الآن یکی از دلایلی که حضرت تشریف نمی آورند این است که ایشان یار ندارد. 

در ادامه این مراسم کربلایی محمد حسین پویانفر به روضه خوانی و سینه زنی پرداختند.

کلیک کنید

/م.ق210