شجره طیبه از نگاه میرزا اسماعیل دولابی

آنها خودشان شجره طیبه را تشریح کرده‌اند؛ فرمودند: دوستان ما حکم برگ شجره را دارند. زینت درخت هم به برگهای آن است. اصلا درخت اول برگ می‌کند و بعد گل, اینها مال آن درختند و درخت مال اهل بیت خداست. برگ از درخت آب می خورد؛ بنابراین ما میهمان اهل بیتیم. این درخت را خدا آفریده است. ریشه‌اش محمد(ص) است و ساقه‌اش علی و اولاد علی(ع) و شاخه‌‌ها و شکوفه‌ها و برگهای آن هم شیعیان, دوستان و محبین هستند.

نیت گل و فکر گل این است که خودش را نشان بدهد. نیت برگ این است که خودش را به صاحبش و خالقش نشان دهد, به صانعش نشان دهد. چقدر لذتبخش است وقتی صاحب باغ به باغ می‌رود و می‌بیند باغ آب خورده و خوش و شنگول است. بهار که به باغ می‌رود لذت می‌برد, می‌بیند برگها و گلها با هم در حرکتند و همه دارند درخت را نشان می‌دهند. ما همه از شجره آب می‌خوریم. هر کس در حد خودش نمایش دارد و با نیت خوب هرچه رشد کند به درخت نزدیک می‌شود؛ از برگ به گل و از گل به شاخه.

بالاخره این درخت همه روی زمین را فرا می‌گیرد. خدا خبیثها را هم از بین می‌برد, تیغها و خارها را از بین می‌برد. خود قرآن خبر داده است. "لیمیز الله الخبیث من الطیب" خبیث را رد می‌کند و از طیب کنار می‌زند. طیب را خدا آفریده بود و در جای خودش بود؛ خبیث پیدا شد. خدا خبیث را رد کرده است. اگر خدای ناخواسته یک وقت می‌بینی خطایی, کوتاهی‌ای از ما سر می‌زند و خدا آنها را عفو می‌کند و می‌بخشد, برا ی این است که به این خانواده بستگی داریم, ما از دوستان و بستگان آن خانواده هستیم. لذا خبیث را از ما دور می کند و خار و خاشاک را از درخت می‌گیرد و نمی‌گذارد درخت را خشک کند.

کتاب طوبای محبت/مجلس یکم/شجره طیبه

مجالس حاج محمداسماعیل دولابی

/1102001307