در دیدگاه سیاحان خارجی، دوره قاجار که به ایران سفرکرده اند، جایگاه زیارتگاه‌های مذهبی بخصوص نزد شیعیان چنان مشهود و چشمگیر بوده است که تمامی آن‌ها در کتاب‌های خود از عظمت، شکوه و مقدسی این اماکن یاد کرده و از زیارت بی‌شمار مؤمنان ایرانی که به سوی این آرامگاه روانه می‌شدند، با حیرت و شگفتی هر آنچه را که دیده‌اند، در سفرنامه‌های خود به رشته تحریر در آورده اند و این گنجینه اعتقادی مردم ایران را به عنوان سوغات به کشور خود برده‌اند.
