ما هیچ گونه استقلالی برای اهل بیت علیهم السلام در نظام تکوین و در نظام تشریع قائل نیستیم و در هیچ زمینه ای. وقتی در خانه ی امام رضا علیه السلام می رویم نمی گوییم: «یا امام رضا کار مارا راه بنداز» بلکه می گوییم: یا وجیها عندالله؛ یعنی خود امام رضا علیه السلام را یک بنده می دانیم یک موجود محتاج و مخلوقی که به واسطه ی قرابت و به واسطه ی عبادت به جایی رسیده که واسطه ی فیض است.

در برخی از کلاس‌هایی که تحت عنوان عرفان اسلامی برگزار می‌شود، می‌گویند انسان تا زمانی که حال خوشی ندارد نباید نماز بخواند، هر چند نمازهایش قضا شود. آیا این حرف درست است؟

یکی از شیوه های هدایتی امامان شیعه، مناظره و احتجاج با مخالفان بوده است؛ از اینرو تمامی امامان معصوم (ع) این شیوه را داشته اند.

تمسک به قرآن و روایاتی که توضیح آنها در کتب اهل سنت نقل شده است، بهترین راه برای اثبات امامت امام علی (علیه السلام) برای اهل سنت می باشد.

قرآن کریم کتابی آسمانی و برای هدایت عموم بشر در تمام زمان‌ها آمده است؛ از این‌رو روش‌های استدلالی قرآن در بیشتر موارد، متکی بر امور محسوس و عینی است که هیچ عاقلی در آن تردید نمی‌کند، و این روش از استدلال، از روش‌‌های منطقی؛ مانند خطابه، برهان و جدل برتر است، هر چند از استدلال و برهان‌‌های منطقی مانند قیاس استثنایی، قیاس خلف، تمثیل و...، نیز در رساندن مفاهیم و استدلال بر مدعای خود استفاده کرده تا علاوه بر عموم، خواص نیز بتوانند بهره کافی از قرآن داشته باشند که در پاسخ تفصیلی به طور مشروح از انواع استدلال‌‌های قرآنی سخن خواهیم گفت.