اگر عبدی مشغول محبت به خدا باشد اگر گناه هم مرتکب شود گناه به او ضربه نمی زند؛ یعنی این قدر محبت خدا شیرین است که گناه برایش تلخ است و یا به این معناست که ممکن است یک لحظه شیطان گناه را برایش تزیین کند اما محبت خدا نمی گذارد شیرینی کاذب گناه در کامش بنشیند و بلافاصله بعد از گناه اظهار پشیمانی میکند که نشانه محبت خداست.
