انسان باید در مسیر تقوا باشد و در هر درجه‌ای از تقوا قراربگیرد، به همان اندازه نجات پیدا می‌کند، چون مرحله کمال انسان خیلی بالاست و مراتبی دارد، هرچقدر انسان در این مراتب قرار بگیرد، خدای متعال نجاتش را هم همان مقدار مقرر کرده است.

یکی از عنایات خدای متعال به بشر، ستّاریت حق‌تعالی نسبت به گناهان و عیوب بشر است، تا وقتی‌که انسان نخواهد به‌طور علنی باخدای متعال مبارزه کند، خدای متعال، پرده ستاری‌اش را بر عبد می‌پوشاند .

ستایش مطلق برای خداوندی است که چون وحدت مطلقه دارد، ازهرجهتی هم از جهت وجود و هم شئون وجودیه که فعل و اوصاف وجودیه باشد، نه شریکی در مخلوقاتش برای او هست و نه شبیهی.

حق متعال پس از مخالفت بندگان و اعمال خلاف ،فرصتی به بندگان می‌دهد و مانعی بین انسان و امور ناگوار قرار می‌دهد ،وقتی این انسان به آن شرایط ملتزم نشد، آن مانع را برمی‌دارد. لذا فرموده است که در این عالم ممکن است انسان را به صفت اشد المعاقبین اش مؤاخذه کند.