ابوجعفر محمد بن عبدالرحمان بن قِبِه رازي، معروف به اِبْن‌ِ قِبِه رازي متكلم امامي در اوايل سده چهارم قمري است. ابن شهر آشوب و نجاشي او را به عنوان متكلمي قوي دست و نيكو عقيده ستوده‌اند. از مناظره‌ها و مجادله‌هايي كه با متكلمان بزرگ عصر خود داشته چنين بر مي‌آيد كه در زمان خود در علم كلام از برجستگي ويژه‌اي برخوردار بوده است.
