آن مقداری از غیب را که خداوند به پیامبران خود اطلاع داد به اندازه‌ای بود که متناسب با مصلحت و منافع زندگی مردم و دین و آینده آنها و آسایش دین و دنیا و آخرت انسان بود و به همین دلیل از روی حکمت این باب را باز نکرد.