مِنا، به معنای آرزو، اشتیاق، اراده و امید است. ریشه این واژه، به صورت اسم و فعل و جمع «تَمَنّی ، «امانی» و «أُمْنِیّه» در قرآن کریم ۱۹ بار آمده است. (۱)
مِنا، از نظر جغرافیایی، بیابان وسیعی است که در درّه ای به طول ۳۵۲۵ متر، از وادی «مُحسّر» تا «عقبه» و در یک فرسنگی جانب شرقی مکّه قدیم قرار گرفته است. (۲) ولی «منا» اکنون تقریباً به شهر «مکّه» وصل شده است.