یابن‌الحسن در کدامین عرفات دعا می‌خوانی!؟
من از دعای عرفه جد بزرگوارت سید الشهدا آموخته‌ام که باید به نعمت‌ها و امکاناتی که خدا داده است توجه کنم و کارهایی که کرده‌ام در مقابل آن قرار دهم. آنچه او داده و آنچه من انجام داده‌ام. وقتی خون خدا اینگونه احساس کوتاهی می‌کند در مقابل نعمت‌های الهی من چه بگویم.
من حتی گفتن و خواستن را از او آموخته ام که اگر عرفه حسین(ع) نبود من چگونه خودم را و کوتاهی خودم را به زبان می‌آوردم؟
من آموخته‌ام که اگر خودم را نشناسم، خدا را نمی‌یابم و اگر خدا را نشناسم حجت او را نمی‌شناسم و اگر حجت او را نشناسم گمراه می‌شوم؟
و تو میدانى که در مرداب بیگانگیهاى رنگارنگ افتاده‌ام و می‌خواهم به نزدیکى و جوار و به پاکى و قدس تو پناهنده شوم. می‌خواهم با کوثر تو شسته شوم و تو
تو میدانى غفلت و سرگرمى و لهو و لعب، دامن گستر است. این منِ گرفتار و مدفون در غفلت و سرگرمی با غفلتم تو را فروخته‌ام و اگر سراغ تو می‌آیم نه برای خودت که برای گرفتاری خودم، می‌آیم. به جاى آنکه خودم را نزد تو بگذارم و خودم را بیمه کنم، تو را براى خودم نردبان مىکنم تا به بتهایم وخواسته هایم را بیابم و بر تو مى‌شورم تا توسل به تو، کارسازِ بت پرستىِ من شود.
راستى! من با آنها که دشمن تو هستند، چه فرق دارم؟ اینها که غفلت مىآفرینند و سرگرمى مىسازند تا تو احساس نشوى و مطرح نگردى و اگر طرح شدى، در دنیاى سرگرمىها طرد شوى و موهوم و نامعقول بمانى و اگر معقول و مطلوب هم شدى، این دنیایى نشوى و به کار این دل بى‌قرارِ من نیایى.
یابن‌الحسن در کدامین عرفات دعا می‌خوانی! هر کجا باشی آنجا عرفات است. عرفات سرزمین شناخت و معرفت است و تو به شناخت و معرفت رسیده‌ای. بنابراین هر کجا باشی عرفات است.