دکتر قنبری:گریه امام سجاد(ع) مثل گریه حضرت صدیقه طاهره (س) بود
مراسم جشن شب ولادت امام سجاد(علیه السلام) با سخنرانی دکتر حشمت الله قنبری و مدیحه سرایی حاج محمدرضا طاهری و کربلایی حسین طاهری در مکتب الزهرا(سلام الله علیها) برگزار شد.
وارث: مراسم جشن شب ولادت امام سجاد(علیه السلام) با سخنرانی دکتر حشمت الله قنبری و مدیحه سرایی حاج محمدرضا طاهری و کربلایی حسین طاهری در مکتب الزهرا(سلام الله علیها) برگزار شد.
در ادامه گزیده ای از بیانات دکتر قنبری را می خوانید:
شب ولادت حضرت سید الساجدین(علیه السلام) است. حضرت سجاد(علیه السلام) بدون تردید از چهره های بسیار مؤثّر و صیانت کنندگان طراز اول عاشورا هستند که نه تنها حادثه عاشورا مرهون حضور ایشان و رفتار ایشان در دوران بعد از کربلاست، به نوعی نهضت نرم افزاری امام باقر(علیه السلام) که بعدها در قلمرو تدبیر حضرت صادق(علیه السلام) تبدیل شد به بی نقص ترین و اصلی ترین و جامع ترین دانشگاه حیات بشر، بخش بسیار مهمی از آن مرهون حضرت سجاد(علیه السلام) است.
این ظلم تاریخی در مورد ایشان این است که برخی از سر خیرخواهی، برخی از سر بی دقتی و برخی از سر برنامه دنبال این بودند که از شخصیت والای ایشان یک انسان نحیف و بیمار درمانده ایکه هیچ کار خاصی از او ساخته نیت، چهره به نمایش بگذارند که این خیلی جفای بزرگی است.
اگر قرار باشد حضرت زین العابدین در یک جمله معرفی شوند، جامعیت امام حسن و امام حسین(علیهما السلام) در ایشان است. در رشادت، در ابلاغ معارف الهی و علوم الهی، در میدان مجاهده. اما برای اینکه جان پاک و الهی ایشان به عنوان خلف حضرت سید الشهدا(علیه السلام) و وصی پیغمبر اسلام(صلی الله عیه واله وسلم)، از حادثه کربلا به سلامت عبور کند، ساعاتی را دردی بر ایشان غلبه پیدا کرد و قدرت حرکت را از ایشان گرفت و همین امر باعث شد که او از میدان پر حادثه کربلا سالم عبور کند و با عبور او حقایق اباعبدلله(علیه السلام) جاودانه شود.
در تمام طول مسیر و اتفاقات پس از روز واقعه، هر هنگامه ای که زینب کبری برپا کرد، در سایه حضرت سجاد(علیه السلام) بوده است. شما در هیچ جای تاریخ پیدا نمی کنید که حضرت زینب بر حضرت زین العابدین سبقت گرفته باشند.
کار حضرت زین العابدین یک کار نرم بود. یک اقامه عزای سید الشهدا(علیه السلام) بود. گریه امام سجاد(علیه السلام) مثل گریه حضرت صدیقه طاهره (سلام الله علیها) بود.
معالم دین را که حضرت تعلیم داد، به لحاظ اثر بخشی و نرم افزاری جنس نهج البلاغه را دارد، معارف پیغمبر اکرم در اوست. دعا نیز هست، مناجات هست اما مالامال از معارف دین است، مالامال سیاست است. گریه های او حرکت درست می کرد.
در ادامه این مراسم مداحان اهل بیت(علیهم السلام) به مدیحه سرایی و مولودی خوانی پرداختند:
بنا نیست امروز افسرده باشیم
پس از چند شب باز پژمرده باشیم
مگر می شود نور را دیده باشیم؟
ولی دل به خورشید نسپرده باشیم
بنا بود ما را سر پا ببینند
اگر بارها هم زمین خورده باشیم
سه شب در به در بین کوچه نشستیم
که سهمی از این سفره ها برده باشیم
محال است ما را از آقا بگیرند
محال است حتی اگر مرده باشیم
اسیرم به گیسوی بالا نشینی
فدای گرفتاری این چنینی
تو شهر غریبی، مسافر نداری
شب پنجم ماه، زائر نداری
در این چند شب بال ها کربلایند
بمیرم برایت مهاجر نداری
نبینم برای تو شعری نگفتند
مبادا بگویند شاعر نداری
تو چهارم مسیر به سمت خدایی
تو چهارم مسیری که عابر نداری
در این روزها که تو تنهاترینی
در این روزها که تو زائر نداری
مرا زائر بی قرار تو کردند
دلم را چراغ مزار تو کردند
بنا شد اگر سائلی نان بگیرد
چه خوب است که از کریمان بگیرد
بنا شد اگر شاه نوکر بگیرد
چه بهتر که از نسل سلمان بگیرد
علی خواست تا که برای حسینش
زنی در بلندای ایمان بگیرد
تمام زمین و زمان را که می گشت
بنا شد عروسی از ایران بگیرد
اسیری شهبانوی ما می ارزد
که این خاک بوی «حسین جان» بگیرد
تو آقا ترینی و سجاد مایی
تو شاهی و فرزند داماد مایی
خدا باز تصویر مولا کشیده
برای حسینش، علی آفریده
تو از بس که غرق حضور خدایی
برای عبادت تو را برگزیده
هر آن کس که دیده تو را صبح یا شب
سر سفره های مناجات دیده
ترحم کن ای آسمان محبت!
/س113