چه كنيم تا در قيامت چشمانمان گريان نباشد؟

امام علي (ع) نيز فرمودند: بر گناهاني كه كرده‌اي به هنگام استغفار از خدا گريه كن و اگر گريه‌ات نيامد تظاهر به گريه كن چه اگر به اندازه سر پشه‌اي اشك از چشمانت بيرون آيد خوشا به حالت. (عده الداعي صفحه ۱۶۱)

امام باقر (ع) درباره جايگاه اشك از ترس معصيت و ناخشنودي خداوند، اينگونه مي‌فرمايند: هيچ قطره‌اي نزد خداوند عزوجل دوست داشتني‌تر از قطره اشكي نيست كه از ترس معصيتي كه در محضر خدا انسان انجام داده در تاريكي شب از چشمانش فرو ريزد. (وسائل الشيعه جلد ۶ صفحه ۱۷۹)

در حديث ديگري از پيامبر اكرم (ص) در سفارش به امام علي (ع) مي‌خوانيم: يا علي تو را سفارش مي‌كنم به گريستن در مناجات خودت با خدا زيرا در مقابل هر اشكي كه مي‌ريزي خانه‌اي در بهشت براي تو ساخته مي‌شود. (بحار الانوار جلد ۶۹ صفحه ۳۹۱)

امام زين العابدين عليه السلام نيز در روايتي بسيار مهم فرمودند: «كُلُّ عَينٍ ساهِرةٌ يَومَ القِيامةِ إلّا ثلاثَ عُيونٍ: عَينٌ سَهِرَت في سَبيلِ اللّهِ، وعينٌ غَضَّت عَن مَحارمِ اللّهِ، وعَينٌ فاضَت مِن خَشية اللّهِ». تمام چشم‏‌ها در روز قيامت گريان و چون چشمه روانند مگر سه چشم: چشم بيدارى كشيده در راه خدا و چشم فروهشته از حرام هاى الهى و چشم اشك بار از ترس خدا. (الكافي: ج ۲ ص ۸۰ ح ۲ / چشم تماشا: ج۱ ص۱۴۴.)