آیاتی که با حضرت مهدی(عج) مطابقت دارد

در بحار ج 51 ص 48؛ ومنتخب الأثر ص 294 به نقل از امام صادق سلام الله علیه آمده است: عن أبي عبد الله عليه السلام في قوله تعالى: (أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفاءَ الأَْرْضِ) (النمل: 62) حدَّثني أبي عن الحسن بن علي بن فضال عن صالح بن عقبة عن أبي عبد الله عليه السلام قال: (نزلت في القائم من آل محمّد صلى الله عليه وآله وسلم، والله هو المضطرّ إذا صلَّى في المقام رکعتين دعا إلى الله فأجابه ويکشف السوء ويجعله خليفة في الأرض).

پدرم از حسن بن علي بن فضال از صالح بن عقبة از: امام صادق عليه السلام در تفسير آيه شريفه (چه کسي است که پاسخ مضطري را که او را بخواند مي دهد ورنج از او دور مي کند وشما را در زمين جانشين پيشينيان سازد. فرمود: آيه شريفه درباره حضرت قائم آل محمد عليهم السلام نازل شده وبه خداوند سوگند اوست مظطر هنگامي که در مقام ابراهيم عليه السلام دو رکعت نماز خواند وخداوند را صدا زند وخداوند دعايش را مستجاب گرداند ورنج را از وي دور کند واو را خليفه زمين قرار دهد.

در بحار ج 52 ص 324؛ ومنتخب الأثر ص 294 به نقل از امام صادق علیه السلام آمده است: عن أبي عبد الله عليه السلام: قوله تعالى: (هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ)، قال: (إذا خرج القائم لم يبقَ مشرک بالله العظيم، ولا کافر إلاَّ کره خروجه حتَّى لو کان في بطن صخرة لقالت الصخرة: يا مؤمن فيَّ مشرک فاکسرني واقتله).

امام صادق عليه السلام در تفسير آيه شريفه ي (اوست خدايي که رسولش را براي هدايت مردم با دين حق فرستاد تا او را بر تمام اديان پيروز گرداند اگر چه مشرکان را خوش نيايد) فرمود: زماني که حضرت قائم خروج کند نه مشرکي به خداوند عظيم باقي ماند ونه کافري که ظهورش را ناخوشايند داند، کافر اگر چه در درون سنگي پنهان شود آن سنگ به سخن آيد وگويد: اي مؤمن در درون من مشرکي است مرا بشکن وکافر را بکش.

در کتاب منتخب الأثر ص 295 به نقل از امام صادق سلام الله علیه آمده است: عن أبي بصير رحمه الله عن أبي عبد  الله عليه السلام: في قوله عزَّ وجلَّ: (وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الأَْرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعبد ونَنِي لا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئاً) (النور: 55)، قال: (القائم وأصحابه).

ابي بصير رحمه الله از امام صادق عليه السلام در تفسير آيه شريفه (وعده داده است خداوند آناني که ايمان آورده اند وعمل صالح انجام دادند آنان را جانشينان ديگران در زمين قرار دهد چنانچه صالحان قبل را جانشين در زمين قرار داد وآنان قدرت دين دهد بدانگونه که راضي گردند وپس از خوف وترس آنان را ايمن سازد که فقط مرا عبادت کنند وشرک بمن نياورند) فرمود: آيه درباره حضرت قائم عليه السلام ويارانش مي باشد.

باز هم در کتاب منتخب الأثر ص 295 به نقل از ابن عباس آمده است: عن ابن عبّاس رحمه الله في قوله تعالى: (لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ) (التوبة: 33)، قال: لا يکون ذلک حتَّى لا يبقى يهودي ولا نصراني، ولا صاحب ملّة إلاَّ دخل في الإسلام حتَّى يأمن الشاة والذئب والبقر والأسد والإنسان والحيّة وحتَّى لا تقرض فأرة جراباً وحتَّى توضع الجزية ويکسر الصليب ويقتل الخنزير وذلک قوله: (لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ).به روايت ابن عباس رحمه الله در تفسير آيه شريفه (او را با ديني درست وبر حق فرستاد تا او را بر همه اينها پيروز گرداند هر چند مشرکان را خوش نيايد) فرمود: اين امر تحقق نمي يابد تا اينکه نه يهوديي ونه نصراني ويا صاحب ملت وکيش ديگري در روي زمين نباشد مگر اينکه داخل در اسلام گردند تا اينکه گوسفند وگرگ وگاو وشير وانسان ومار در امنيت با هم زندگي نمايند وتا اينکه موش از انبان چيزي برندرد وجزيه بر اهل ذمه نهاده شود وديگر جزيه نگيرند وصليب شکسته گردد وخوکها کشته گردند واين است مصداق آيه شريفه (با ديني حق او را پيروز گرداند بر همه مشرکان).

(سفينة البحار ج 2 ص 701؛ ونور الثقلين ج 4 ص 110):

في کتاب کمال الدين بإسناده إلى حکيمة قالت: لمَّا کان اليوم السابع من مولد القائم جئت إلى أبي محمّد عليه السلام فسلَّمت عليه وجلست فقال: (هلمّي إليَّ ابني) فجئت بسيّدي وهو في الخرقة ففعل به کفعله الأوّل ثمّ أدلى لسانه في فيه کأنَّما يغذيه لبناً وعسلاً، ثمّ قال: (تکلَّم يا بني)، قال: (أشهد أن لا إله إلاَّ الله) وثنى بالصلاة على محمّد وعلي أمير المؤمنين وعلى الأئمّة الطاهرين عليهم السلام حتَّى وقف على أبيه عليه السلام ثمّ تلا هذه: (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ * وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الأَْرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ * وَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الأَْرْضِ وَنُرِيَ فِرْعَوْنَ وَهامانَ وَجُنُودَهُما مِنْهُمْ ما كانُوا يَحْذَرُونَ).

در کتاب کمال الدين به اسنادش به حضرت حکيمه گفت: چون روز هفتم از مولد حضرت قائم عليه السلام فرا رسيد من به نزد حضرت عسکري عليه السلام آمدم وسلام گفتم ونشستم به من فرمود: فرزندم را بياور من او را به پارچه اي پيچيدم وبه محضر امام عليه السلام آوردم وکاري که در روز نخست انجام داده بود انجام داد آنگاه زبان مبارک را در دهان کودک چرخاند تو گوئي باو شير وعسل مي خوراند آنگاه فرمود: سخن بگو پسرم او شهادت بر وحدانيت خداوند وبه رسالت پيغمبر داده ثنا ودعا بر پيامبر وبر اميرالمومنان وهمه ائمه معصومين صلوات الله وسلامه عليهم، درود فرستاد وتا بنام پدر بزرگوارش رسيد، ايستاد واين آيه شريفه را خواند (و ما بر آن هستيم که بر مستضعفان روي زمين منت گذاريم وآنان را پيشوايان و وارثان گردانيم وآنها را در آن سرزمين مکانت بخشيم وبه فرعون وهامان ولشکريانشان چيزي که از آن مي ترسيدند نشان دهيم)./س.ب215