جمعه های انتظار/عمریست ز هجران تو من حوصله کردم
اگر در طلب آن حضرت همگی همدل و همصدا بودیم، از دیدار و ظهور آن حضرت بی نصیب نمی شدیم.چنانچه ایشان فرمودند: اگر شیعیان ما که خداوند آنان را بر طاعت خود توفیق دهد، بر پایه شناختی شایسته وصادقانه در راه وفا به پیمانی که بر دوش دارند هم دل می شدند برکت دیدار ما از ایشان به تاخیر نمی افتاد و سعادت دیدار ما برای آنان زودتر حاصل می شد
وارث: جمعه ها مهمان چند خط دلتنگی باشید...برای مهدی فاطمه (عج) :
چرا برای فرج امام زمان (عج) باید زیاد دعا کنیم ؟
1- زیرا :
خداوند در قرآن کریم می فرماید :
قل ما یعبؤ بکم لو لا دعاءکُم – اگر دعای شما نباشد خداوند هیچ اعتنایی به شما نمی کند(فرقان/77)
2- و بدلیل اینکه :
خداوند ما را امر به دعا کرده است :
ادعونی استجب لکم – مرا بخوانید، شما را استجابت می کنم(مومن/60)
3- و بدلیل اینکه :
ما باید احساس نیاز خود را به وجود امام، با دعا و با تمام خضوع در پیشگاه الهی ابراز کنیم.
-شخصی از حضرت زهرا علیها السّلام سوال کرد: سرورم چرا حضرت علی علیه السلام حق خود را نگرفتند؟ ایشان فرمودند: مثل امام مثل کعبه است که مردم باید به سراغ او بروند نه آنکه امام به سراغ مردم برود. ( بحار الانوار،ج36،ص35)
4- و به دلیل اینکه :
اگر دعا نکنیم هلاک خواهیم شد.
امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند: بخدا قسم امام زمان علیه السلام غیبتی خواهد داشت که در آن زمان تنها کسی از هلاکت نجات می یابد که خدای عزوجل بر اعتقاد به امامت او ثابتش بدارد و توفیقش بدهد، برای تعجیل فرج و ظهور آن حضرت دعا نمایید.(کمال الدین،ج2ص384)
5- و به دلیل اینکه :
با دعا نکردن برای فرج از برکات وجود امام محروم می شویم.
امام صادق(ع) فرمودند: اگر شما همه باهم به درگاه الهی ضجه و ناله کرده و فرج مارا می خواستید خداوند هم فرج مارا نزدیک می کرد، اما اگر ضجه و ناله و دعا نکنید ( سختی غیبت و محرومیت از امام) تا نهایت خود به طول خواهد انجامید. ( بحار الانوار،ج52،ص131)
6- و بدلیل :
پیامهای متعدد امام زمان علیه السلام به شیعیان در تمام طول غیبتشان:
امام زمان (عج) فرمودند: برای فرج زیاد دعا کنید چرا که این زیاد دعا کردن خود فرج و گشایش کارشماست ( که این اشاره به بی نیازی حضرت از ماست). ( کمال الدین،ج2،ص485)
امام زمان علیه السلام فرمودند: به شیعیان و دوستان ما بگویید که خدا را به حق عمه ام حضرت زینب علیها السلام قسم دهند که فرج من را نزدیک گرداند.( کتاب شیفتگان حضرت مهدی علیه السلام،ج1،ص106)
و باز هم ایشان فرمودند: من برای مومنی که یادآور مصیبت جد شهیدم شود سپس برای تعجیل فرج و تاییید من دعا کند، دعا می کنم.( مکیال المکارم،ج2،ص75)
7- و بدلیل اینکه :
با ظهور امام زمان علیه السلام عدالت واقعی بر روی زمین حاکم خواهد شد.
پیامبراکرم (ص) فرموند: خداوند بوسیله مهدی از امت رفع گرفتاری می کند، دلهای بندگان را با عبادت و اطاعت پر میکند و عدالتش همه را فرا می گیرد، خداوند بوسیله او دروغ و دروغگویی را نابود می سازد، روح درندگی و ستیزه جویی را از بین می برد و ذلت بردگی را از گردن آنها برمیدارد.( غیبت طوسی،ص114/ بحار الانوار، ج52،ص75)
امام حسین علیه السلام فرمودند: در حکومت حضرت مهدی(عج) هیچ نابینا، زمین گیر و درد مندی بر روی زمین نمی ماندمگر آنکه خداوند درد او را برطرف سازد.( بحار الانوار،ج53،ص62،)
8- و بدلیل اینکه
شکر نعمت واجب است و نعمت واقعی، امام زمام علیه السلام است.
حضرت موسی بن جعفر علیه السلام در تفسیر آیه : و اسبغَ علیکم نعمهُ ظاهره و باطنهً- و نعمتهای خویش را آشکار و نهان برشما کامل نمود(لقمان/20) فرمودند: نعمت ظاهری، امام ظاهر و نعمت باطنی امام غائب است ( یعنی امام زمان علیه السلام) (بحار الانوار،ج51،ص64(
9- و بدلیل اینکه :
محسن واقعی امام زمان علیه السلام است، زیرا تنها توسط ایشان بلاها از ما دفع می شود.
امام زمان (عج) فرمودند: من خاتم اوصیاء هستم و تنها بوسیله من بلا از خانواده و شیعیانم دفع می گردد.( مکیال المکارم،ج1،ص76)
امام زمان علیه السلام به شیخ مفید فرمودند: ما نظر خود را از شما برنمیگیریم تا بحال خود رها شوید و فراموشتان نمی کنیم و گرنه دشمنان شما را از بین می برند( مکیال المکارم،ج1،ص72)
10- و بدلیل اینکه:
اگر در طلب آن حضرت همگی همدل و همصدا بودیم، از دیدار و ظهور آن حضرت بی نصیب نمی شدیم.
چنانچه ایشان فرمودند: اگر شیعیان ما که خداوند آنان را بر طاعت خود توفیق دهد، بر پایه شناختی شایسته وصادقانه در راه وفا به پیمانی که بر دوش دارند هم دل می شدند برکت دیدار ما از ایشان به تاخیر نمی افتاد و سعادت دیدار ما برای آنان زودتر حاصل می شد... (بحار الانوار،ج53،ص177)
بنابراین شیعه و دوستدار امام زمان علیه السلام اگر امید فریاد رسی از امام زمان را در مشکلات دنیا و آخرت داریم و او را نجات دهنده بشریت از تمام مفاسد فردی و اجتماعی می دانیم، و او را خلیفه الله و عالم به جمیع علوم حقه می دانیم و اگر راست می گوییم و او را از همه چیز و همه کس بیشتر دوست داریم " چرا برای فرج او زیاد دعا نمی کنیم ؟ "
با اینکه خود حضرت مکررا و سایر ائمه اطهار ما را به کثرت دعا برای فرج دعوت کرده اند حال بیایید همگی با تشکیل مجالس متعدد دعا برای امام زمان علیه السلام در حوزه ها، دانشگاهها، مساجد ، هیئت ها و منازل بر کسب معرفت امام زمان علیه السلام " با خواندن زیارت آل یـس و ذکر 40 مرتبه اللهم عجل لولیک الفرج و روزانه حداقل با ذکر صد مرتبه اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم با توجه و تضرع، فرج امام زمان را از خداوند طلب کنیم تا بقیه زمان غیبتش را برما ببخشاید. آمین.
نجوا/اي با خبر به درد دل مرتضي بيا
اي منجي رهايي دين خدا بيا
جبران دردهاي دل هل اتي بيا
اي آخرين سلام مظلوم اهل بيت
آقا تو را به آبروي مصطفي بيا
از چاه هاي كوفه چه داري خبر بگو
اي با خبر به درد دل مرتضي بيا
ام الائمه جوان منتظر تو راست
اي محتواي مصحف زهرا بيا
از غربت غريب مدينه به ما بگو
اي آشناي زخم دل مجتبي بيا
سنگين ترين مصيبت تو داغ كربلاست
اي منتقم خامس آل عبا بيا
احياگر صحيفه سجاديه تويي
اي شرح حال واقعه نينوا بيا
بي تو دم از وصيت باقر نمي زنيم
اي ميزبان هيئت صحن مِنا بيا
شيخ الائمه گفت كه خدمتگذار توست
اي مقتداي صادق آل عبا بيا
باب الحوائجي كه دخيل تو بسته است
از چاه گفت يوسف زهرا تو را، بيا
تو نور چشم عالم آل محمدي
سوگند بر پيمبر و جان رضا بيا
از كودكي جواد الائمه به ياد تو
آقا قسم به گريه ابن الرضا بيا
تبعيدگاه هادي دين يك بهانه ماند
ديگر تو بر نجات امام الهدي بيا
حاجت به غير تو حسن عسگري نداشت
اي مانده از قديم ز بابا جدا بيا
سرداب سامرا، ز سحر تا سحر بسوز
سر داده ايم سلام صباح و مساء بيا
حالا قسم به درد اسيري عمه ات
با ذوالفقار حضرت مولا بيا
نقل از شیعه نیوز
نجوا/عمریست ز هجران تو من حوصله کردم؛حاج حسن خلج
کعبه و رمزگشايي ظهور
پرواز پرنده‌اي در آسمان، جز آن چه که ديده مي‌شود، براي انسان‌هاي معمولي نکته خاصي ندارد، اما آن‌گاه که چشمان تشنه‌لبي در بيابان، همين پرنده را رصد مي‌کند، از او نشانه‌هاي مقصود خويش را درک نمايد. او پرنده را مي‌بيند، اما مدام با لبان خشکيده خويش اين عبارت را با اشتياق زياد تکرار مي‌کند: «آب، آب»، زيرا انسان تشنه،
محتاج آب است و پرنده‌اي که پرواز مي‌کند، جلوه‌اي از حيات دارد و آن‌چه به او حيات داده، آبي است که در همان نزديکي هاست و اين گونه او را به محل پرواز پرنده مي‌کشاند. آري پي‌بردن به پيام‌هاي هستي بخش و مشکل‌گشا، آمادگي مي‌خواهد که شرط اساسي آن طلب واقعي است، همچنان که مولوي مي‌گويد:
آب کم جو، تشنگي آور به دست تا بجوشد آبت از بالا و پست
مسلماني که زندگي روزمره خود را بدون هيچ طلب و شوقي نسبت به امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف و ظهور مبارکش ادامه مي‌دهد، هرگز نخواهد توانست حقيقت غيبت و ظهور و شرط ظهور را درک کند، اما اگر به مقام منتظران حقيقي، بار يافت، به اذن خدا در و ديوار به او حکمت‌ها مي‌آموزد.
کسي که منتظر موعود عدل‌گستر است، وقتي در موسم حج به زيارت خانه خدا مشرف مي‌شود، از آن‌جا نيز پيام‌ها و نکاتي دريافت مي‌کند و از ملکوت خدا الهام مي‌گيرد.
ايام حج و در کنار کعبه، قيامتي برپاست. سيل جمعيت است که با رنگ‌ها و نژاد‌ها و زبان‌ها و مليت‌هاي گوناگون، به سوي شهر خدا حرکت نموده‌اند و به دور کعبه، اين نماد توحيد، پروانه وار مي‌گردند، به گونه‌اي که چشم هر بيننده‌اي را خيره مي‌کنند. آيا اين رخداد، پيامي ندارد؟ آيا اين عظمت و جلوه‌نمايي، حاصل رغبت عمومي به اين خانه نيست؟ در همين هنگام، اين پرسش وجدان‌هاي بيدار را مي‌آزارد که وقتي عظمت نماد توحيد به رغبت آحاد مسلمين است، آيا ظهور و جلوه نمايي امامي که نه تنها خود نماد توحيد، بلکه جاري کننده حقيقت توحيد در کل هستي است[1]، نيازمند رغبت و استقبال همه مسلمانان نيست؟ آيا اين کعبه است که به دور مردم مي‌چرخد و يا اين که برعکس است؟
به راستي شأن امام چيست؟ آيا او بايد به سراغ فرد فرد انسان‌ها رفته و از آنها تمناي رغبت به خويش کند، يا اين که اين مردم هستند که بايد با اشتياق و روي آوردني فراگير، امامت حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف را به تجلي درآورند و ظهور جايگاه وي را سبب شوند؟ اين شباهت کعبه و امام، حيرت انگيز است و از همين روست که زهراي مرضيه عليها السلام از رسول مکرم اسلام سلام الله عليه نقل فرمود: «مثل الإمام مثل الكعبة إذ تؤتى و لا تأتي؛[2]مثل امام همچون کعبه است که به سويش روي مي‌آورند و او به سوي کسي نمي‌شتابد».
البته قطعاً مراد اين نيست که حضرت مهدي ناظر بر مسلمين نبوده و در فتنه‌ها دستگير آنان نخواهد بود که او همچون پدري مهربان است، زيرا امام رضا عليه السلام در وصف امام فرمود: «الْإِمَامُ الْأَنِيسُ الرَّفِيقُ وَ الْوَالِدُ الشَّفِيق؛ امام، همدمي رفيق و پدري مهربان است»[3] و در روايتي از خود امام مهدي نقل شده که ايشان فرمود: «ما در رعايت حال شما كوتاهى نمىكنيم و ياد شما را از خاطر نبردهايم و اگر جز اين بود، از هر سو گرفتارى به شما رو مىآورد و دشمنانتان، شما را از ميان مىبردند»[4] ؛ سيطره اسلام با همه ابعادش بر کل جوامع و متحول شدن دنياي ظاهري مردم، تنها با ظهور بُعد امامت و رهبري سياسي و حکومت آن حضرت ميسر خواهد بود و اين امر جز با ميل فراگير همه مردم به وقوع نخواهد پيوست.
بنابراين همه ما مسلمانان بايد به حقيقت اين مطلب رسيده و با جان از خداي متعال مسئلت نماييم كه: «إِنَّا نَرْغَبُ إِلَيْكَ فِي دَوْلَةٍ كَرِيمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلَامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ وَ تَجْعَلُنَا فِيهَا مِنَ الدُّعَاةِ إِلَى طَاعَتِكَ وَ الْقَادَةِ فِي سَبِيلِكَ وَ تَرْزُقُنَا بِهَا كَرَامَةَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَة؛[5] بار خدايا مشتاقانه مسئلت داريم كه دولتى با شكوه، بپا داري كه اسلام و اسلاميان را عزت بخشى و نفاق و منافقين را به خاك ذلت كشى و ما را از مناديان دعوتت و خوانندگان به سوى طاعتت و رهبران راهت قرار دهى و كرامت دنيا و آخرت نصيب ما فرمايى». و با اين معرفت و آتش درون، هر صبح‌گاه با پروردگار عالميان عهد ببنديم که«اللّهم انّى اجدّد له في صبيحة يومي هذا عهداً و عقداً و بيعةً له في عنقى، لا احول عنها و لا ازول ابدا. اللّهم اجعلنى من انصاره و اعوانه، و الذّابين عنه و المسارعين اليه في قضاء حوائجه و المحامين عنه و السّابقين الى ارادته و المستشهدين بين يديه»[6]؛ باشد كه در حيات دنيايي خويش، تجلي امامتِ امام زمان و ظهور مباركش و حكومت با بركتش را به نظاره بنشينيم.
آب کم جو، تشنگي آور به دست تا بجوشد آبت از بالا و پست
مسلماني که زندگي روزمره خود را بدون هيچ طلب و شوقي نسبت به امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف و ظهور مبارکش ادامه مي‌دهد، هرگز نخواهد توانست حقيقت غيبت و ظهور و شرط ظهور را درک کند، اما اگر به مقام منتظران حقيقي، بار يافت، به اذن خدا در و ديوار به او حکمت‌ها مي‌آموزد.
کسي که منتظر موعود عدل‌گستر است، وقتي در موسم حج به زيارت خانه خدا مشرف مي‌شود، از آن‌جا نيز پيام‌ها و نکاتي دريافت مي‌کند و از ملکوت خدا الهام مي‌گيرد.
ايام حج و در کنار کعبه، قيامتي برپاست. سيل جمعيت است که با رنگ‌ها و نژاد‌ها و زبان‌ها و مليت‌هاي گوناگون، به سوي شهر خدا حرکت نموده‌اند و به دور کعبه، اين نماد توحيد، پروانه وار مي‌گردند، به گونه‌اي که چشم هر بيننده‌اي را خيره مي‌کنند. آيا اين رخداد، پيامي ندارد؟ آيا اين عظمت و جلوه‌نمايي، حاصل رغبت عمومي به اين خانه نيست؟ در همين هنگام، اين پرسش وجدان‌هاي بيدار را مي‌آزارد که وقتي عظمت نماد توحيد به رغبت آحاد مسلمين است، آيا ظهور و جلوه نمايي امامي که نه تنها خود نماد توحيد، بلکه جاري کننده حقيقت توحيد در کل هستي است[1]، نيازمند رغبت و استقبال همه مسلمانان نيست؟ آيا اين کعبه است که به دور مردم مي‌چرخد و يا اين که برعکس است؟
به راستي شأن امام چيست؟ آيا او بايد به سراغ فرد فرد انسان‌ها رفته و از آنها تمناي رغبت به خويش کند، يا اين که اين مردم هستند که بايد با اشتياق و روي آوردني فراگير، امامت حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف را به تجلي درآورند و ظهور جايگاه وي را سبب شوند؟ اين شباهت کعبه و امام، حيرت انگيز است و از همين روست که زهراي مرضيه عليها السلام از رسول مکرم اسلام سلام الله عليه نقل فرمود: «مثل الإمام مثل الكعبة إذ تؤتى و لا تأتي؛[2]مثل امام همچون کعبه است که به سويش روي مي‌آورند و او به سوي کسي نمي‌شتابد».
البته قطعاً مراد اين نيست که حضرت مهدي ناظر بر مسلمين نبوده و در فتنه‌ها دستگير آنان نخواهد بود که او همچون پدري مهربان است، زيرا امام رضا عليه السلام در وصف امام فرمود: «الْإِمَامُ الْأَنِيسُ الرَّفِيقُ وَ الْوَالِدُ الشَّفِيق؛ امام، همدمي رفيق و پدري مهربان است»[3] و در روايتي از خود امام مهدي نقل شده که ايشان فرمود: «ما در رعايت حال شما كوتاهى نمىكنيم و ياد شما را از خاطر نبردهايم و اگر جز اين بود، از هر سو گرفتارى به شما رو مىآورد و دشمنانتان، شما را از ميان مىبردند»[4] ؛ سيطره اسلام با همه ابعادش بر کل جوامع و متحول شدن دنياي ظاهري مردم، تنها با ظهور بُعد امامت و رهبري سياسي و حکومت آن حضرت ميسر خواهد بود و اين امر جز با ميل فراگير همه مردم به وقوع نخواهد پيوست.
بنابراين همه ما مسلمانان بايد به حقيقت اين مطلب رسيده و با جان از خداي متعال مسئلت نماييم كه: «إِنَّا نَرْغَبُ إِلَيْكَ فِي دَوْلَةٍ كَرِيمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلَامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ وَ تَجْعَلُنَا فِيهَا مِنَ الدُّعَاةِ إِلَى طَاعَتِكَ وَ الْقَادَةِ فِي سَبِيلِكَ وَ تَرْزُقُنَا بِهَا كَرَامَةَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَة؛[5] بار خدايا مشتاقانه مسئلت داريم كه دولتى با شكوه، بپا داري كه اسلام و اسلاميان را عزت بخشى و نفاق و منافقين را به خاك ذلت كشى و ما را از مناديان دعوتت و خوانندگان به سوى طاعتت و رهبران راهت قرار دهى و كرامت دنيا و آخرت نصيب ما فرمايى». و با اين معرفت و آتش درون، هر صبح‌گاه با پروردگار عالميان عهد ببنديم که«اللّهم انّى اجدّد له في صبيحة يومي هذا عهداً و عقداً و بيعةً له في عنقى، لا احول عنها و لا ازول ابدا. اللّهم اجعلنى من انصاره و اعوانه، و الذّابين عنه و المسارعين اليه في قضاء حوائجه و المحامين عنه و السّابقين الى ارادته و المستشهدين بين يديه»[6]؛ باشد كه در حيات دنيايي خويش، تجلي امامتِ امام زمان و ظهور مباركش و حكومت با بركتش را به نظاره بنشينيم.
پي‌نوشت؛
[1]. اشاره به اين روايت امام صادق عليه السلام که: «إِذَا قَامَ الْقَائِمُ لَا يَبْقَى أَرْضٌ إِلَّا نُودِيَ فِيهَا شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ»؛ نور الثقلين، ج1، ص 362.
[2]. كفايةالأثر، ص 198.
[3]. الكافي، ج1، ص198.
[4]. «إِنَّا غَيْرُ مُهْمِلِينَ لِمُرَاعَاتِكُمْ وَ لَا نَاسِينَ لِذِكْرِكُمْ وَ لَوْ لَا ذَلِكَ لَنَزَلَ بِكُمُ اللَّأْوَاءُ وَ اصْطَلَمَكُمُ الْأَعْدَاء»؛ الاحتجاج، ج2، ص 495.
[5]. الكافي، ج3، ص424.
[6]. پروردگارا! در صبح امروز با امام زمان عجل الله تعالي فرجه، عهد و پيمان و بيعت مي‌بندم، از آن برنمي‌گردم و تركش نمي‌كنم. خدايا! مرا از انصار و ياريگران و دفاع‌كنندگان از او و از كساني قرار ده كه براي انجام خواسته‌هايش سرعت مي‌گيرند و از او حمايت مي‌كنند و براي انجام اراده ايشان بر هم سبقت گرفته و در مقابلش شهادت را مي‌طلبند.
المصباح كفعمي، دعاي عهد، ص550.
پدیدآورنده: حسن ملایی
/ق103