استاد انصاریان: امت مقبول،الی الابد مقبول است و امت مردود الی الابد مردود است + گزارش تصویری

وارث: مراسم عزاداری  روز اول محرم با سخنرانی استاد انصاریان و مداحی حاج ذبیح الله ترابی در حسینیه آیت الله علوی برگزار شد.

در ادامۀ خبر متن سخنرانی استاد شیخ حسین انصاریان را می خوانید:

مقبولیت و مردودیت ابدی امت ها

صحیح ترین تاریخی که برای امت ها تدوین شده است و بیان می کند که امت ها در چه حالی بوده اند، تاریخی است که در قرآن کریم آمده است. تمام امت های بعد از قرآن هم تا به امروز با همان امت هایی که قرآن وضع و قال و کارشان را بیان کرده، مقایسه می شوند.

اگر امتی مقبول است برای ابد مقبول است و اگر امتی مردود است برای ابد مردود است. اگر هر جمعی، هر خانواده ای، هر فردی، هر امتی خود را مقبول خدا کند و اصرار بر این مقبولیت هم داشته باشد، تا ابد مقبول است و اگر خود را مردود کند و اصرار بر آن مردودیت داشته باشد تا ابد مردود است. کسی وضع امت ها و کار امت ها را در بخش تاریخ قرآن تدوین کرده که خالق آنها و عالم به ظاهر و باطن آن و گذشته و آینده شان است. در هیچ کتابی در کرۀ زمین نه چنین تاریخ صحیحی وجود دارد و نه چنین جامعه شناسی صحیحی.

پروردگار، آیندگان را با گذشتگان مقایسه می کند. یعنی آنها را به میزانی مورد داوری و قضاوت قرار می دهد که اگر سنت های بعد از قرآن تا قیامت در عمل و اخلاق و اعتقاد مانند مردودین باشند تا ابد مردود هستند و اگر مقبول شوند تا ابد مقبول هستند. مثلاً در یکی از مقایسه ها پروردگار به امت اسلام بعد از قرآن - یعنی از همان مکه که قرآن نازل شده است و امت اسلام تشکیل شده است تا روز قیامت- می فرماید: «امت اسلام بودن را برای خودتان امتیاز نکنید» که فکر کنید چون امت اسلام هستید نزد من یک امتیازاتی دارید که می توانید از آنها بهره مند شوید، در صورتی که با پیغمبر من و اولیای من مخالفت کنید؛ مخالفت شما در کیفر با مخالفت امت های گذشته هیچ تفاوتی ندارد و در قرآن آمده است: « لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُم مَّا كَسَبْتُمْ»¹ هر کاری که کردید کیفرش را می بینید، آنهایی هم که همین کارها را کردند کیفرشان داده شده است. این مقایسۀ پروردگار است که امتیاز خالی را مردود می داند. اولین امتی که در آن اخلاق، امتیاز خالی پدیدار شد، امت "یهود" بود. خداوند متعال در سورۀ بقره آن را بیان کرده و مردود دانسته است.

سه شرط مقبولیت امت ها

شرط اول، ایمان

اولین چیزی که ملاک مقبولیت است و در امت های مقبول بوده "ایمان" است و قرآن هم به ایمان با خلوص اصرار دارد، یعنی ایمانی که آلوده نباشد، یک ایمان پاک به پروردگار عالم؛ یعنی من به خاطر خود خدا مومن به او باشم. در قرآن مجید ایمان ناخالص را می گوید: عده ای هستند خدا را یک طرفه عبادت می کنند. می گویند به خاطر یک چشم داشتی نه به خاطر خدا. که قرآن درباره آنها می فرماید: «وَمِنَ النَّاسِ مَن يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَى حَرْفٍ فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انقَلَبَ عَلَى وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةَ ذَلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ»²

امیرالمومنین علیه‌السلام می فرماید ایمان خالص این است: « اِلهِي ما عَبَدتُكَ خَوفاً مِن نارِكَ وَ لا طَمَعاً فِي جَنَّتِكَ بَل وَجَدتُكَ اَهلاً لِلعِبادَةِ فَعَبَدتُكَ »³ من تو را به خاطر ترس از دوزخ عبادت نمی کنم و برای طمع به بهشت مطیع تو نیستم، من تو را به خاطر عبادت، شایسته دیدم.

این خالص ترین ایمان است که ما به آن نرسیده ایم. این ایمان چشیدنی است، علمی نیست. ایمانی است که دل چشیده است.

ایمان ما به پروردگار در مرحلۀ دوم است که البته خدا هم این ایمان را قبول کرده است چون اگر قبول نمی کرد همه ضرر می کردند. البته این ایمان این را برای ما و نه انبیاء و ائمه گفته است. چون عباد خدا در ظرفیت متفاوت هستند. خداوند متعال به خاطر ما فرموده است: خدا را عبادت کنید خوفا و طمعا، که جهنم نروید و به بهشت بروید. عیبی ندارد اگر ملاک عبادتان برای من این است که دچار دوزخ نشوید و بهشت از دست شما نرود. چون خداوند می داند ما ضعیف هستیم: «خلق الانسان ضعیفا»⁴ در قرآن مجید ما هم از لحاظ عقل و هم روح و هم بدن ضعیفیم. به همین خاطر است که خدا نمازهای یومیه را 17 رکعت قرار داده و روزه را فقط یک ماه و حج را برای یک مرتبه واجب کرده است. با محاسبۀ ضعف روح و فکر ما عبادت ما را "خوفا و طمعا" نظام داده است. مقبولیت یک مرحله اش مربوط به ایمان است که آدم مومن به خدا باشد و خدا را با چیزی قاطی نکند که اگر آن چیز در زندگی بود سراغ خدا بروم و اگر رفت از خدا جدا می شوم. انسان باید "منهم من یعبدالله علی حرف" نباشد.

شرط دوم، اخلاق

یکی از عامل های مهم مقبولیت امت های مقبول، "اخلاق" است. اوجش در امت ها این حقیقت بود که در برابر پروردگار و اوامر خدا تکبر نداشتند و متواضع بودند و حلال و حرام خدا را قبول می کردند و به کار می گرفتند. اخلاق آنها اخلاق انسانی بود. البته تعداد نفرات این امت ها خیلی کم بوده است.

شرط سوم، عمل صالح

امتیاز سومشان هم که عامل مقبولیتشان بود و خداوند در قرآن زیاد به این معنا اشاره دارد، عمل صالح است. آنها اهل عمل صالح بودند یعنی هم اهل "عبادة الله" و هم اهل "خدمت به خلق الله" بودند.

این امت ها با حوادثی که خداوند می گوید در زمان آنها اتفاق افتاده است، درمقابل دشمنان اصرار به حفظ ایمان و اخلاق و عمل صالح، داشتند. اگر هم گاهی لغزشی برایشان پیش می آمد توبه کنارشان بود. پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله می فرماید برای هر گناهی یک توبه وجود دارد. آنها بر اساس لغزششان به همان توبه تکیه می کردند.

/1102101306

پی نوشت:

1. سوره بقره آیه 134

2. سوره حج آیه 11

3. بحارالانوار جلد 41

4. سوره نساء آیه 28