کسانی که پیامبر اکرم (ص) را در صحرای محشرمی بینند!

وارث :در این باره ابن قولویه با سند خود، از جابر، از امام باقر (ع) نقل كرده كه فرمودند امیرمؤمنا علی (ع) بیان داشتند: روزى رسول خدا (ص) به دیدار ما آمد، در حالى كه امّ ایمن شیر و كره و خرما، براى ما هدیه آورده بود. از آن آوردیم و حضرت از آن میل كرد. سپس برخاست و به گوشه خانه رفت و چند ركعت نماز گزارد. چون آخرین سجده ‏اش فرا رسید، سخت منقلب شده گریست. كسى از ما به سبب هیبت و عظمتشان، چیزى نپرسید. پس از نماز حسین (ع) برخاسته، در دامان او نشست و عرض كرد: پدرجان! چون به منزل ما آمدى، آنچنان خوشحال شدیم كه از هیچ چیز آنگونه شادمان نگشتیم. سپس چنان گریستى كه ما را غمگین كرد، چرا گریستى؟ فرمود: فرزندم! پیش از این، جبرئیل بر من نازل شد و خبر داد كه شما همگى كشته خواهید شد و قبور شما از هم جدا و پراكنده، خواهند بود. عرض كرد: پدرجان! براى كسانى كه قبور پراكنده ما را زیارت كنند، چه پاداشى خواهد بود؟ فرمود: فرزندم! آنان، گروههایى از امّت من‏اند كه قبور شما را زیارت مى‏كنند و بدین وسیله، بركت خدا را مى‏جویند و بر من، شایسته است كه در روز قیامت، سراغشان آیم و آنان را از هراسهاى آن روز و از گناهانشان، برهانم و خدا آنان را در بهشت جاى دهد.

همچنین شیخ مفید مى‏ گوید: روایت شده است كه روزى پیامبر اكرم (ص) نشسته بود و على و فاطمه و حسن و حسین (ع)، پیرامون او بودند، حضرت به آنان فرمود: چگونه خواهید بود آنگاه كه كشته شوید و قبرهایتان پراكنده و دور از هم باشد؟ حسین (ع) عرض كرد: آیا مى‏میریم، یا كشته مى‏شویم؟ فرمود: فرزندم! تو مظلومانه، كشته مى‏شوى و برادرت حسن نیز مظلومانه، كشته مى‏شود و نسلهاى شما در اطراف زمین پراكنده مى‏شوند. حسین (ع) عرض كرد: چه كسى ما را مى‏كشد، اى رسول خدا؟ فرمود: مردم شرور. حسین (ع) پرسید: اى رسول‏خدا! آیا پس از شهادت، كسى براى زیارت ما مى‏آید؟ فرمود: آرى فرزندم! گروهى از امّت من كه با زیارت شما، قصد نیكوكارى و پیوند با مرا دارند به زیارت قبور شما خواهند آمد. پس هرگاه روز قیامت شود، من در موقف به دیدارشان آیم تا بازوانشان را گرفته، آنان را از هراسها و سختیهاى قیامت برهانم.