حوضچه اي كه با آبش خون هاي صورت پيامبر شسته شد
مهراس حوضچه‌اي سنگي در احد است كه در نبرد احد، پس از فروكش‌كردن آتش جنگ، حضرت علي(عليه السلام) سپر خود را از آب آن پر كرد و آن را نزد رسول خدا(صلي الله عليه و آله) آورد و ايشان صورت خون‌آلود خود را با آب آن شست.
وارث: در دامنه‌ها و اطراف كوه احد در گذر تاريخ رويدادهاي بسيار رخ داده و آثار و بناهايي مربوط به آن رويدادها برپا شده كه برخي هنوز بر جاي مانده است. در سال سوم ق. در دامنه جنوبي اين كوه، ميان مسلمانان و مشركان قريش نبردي سخت روي داد كه نبرد احد نام رفت. در اين نبرد، شماري از مسلمانان كشته شدند و به فرمان رسول خدا(صلي الله عليه و آله) در محل شهادتشان در دامنه همين كوه دفن شدند و آرامگاه آن‌ها هنوز زيارتگاه مسلمانان است. بر پايه برخي از گزارش‌ها، پيش از دستور پيامبر(صلي الله عليه و آله) پيكرهاي شماري از شهدا در مكان‌هاي ديگر دفن شد و بازگرداندن آن‌ها به احد ممكن نبود. پيكر حمزه عموي رسول خدا(صلي الله عليه و آله) در دامنه همين كوه، در مكاني كه اكنون آرامگاه اوست، دفن شد. بر قبر او گنبد و بارگاهي ساخته بودند كه پس از ديرگاهي در روزگار اخير به دست وهابيان ويران شد. در سال1383ق. محوطه شهادتگاه او را با ديواري محصور كردند.
در دامنه جنوبي احد شكاف كوچكي است كه گويند: رسول خدا(صلي الله عليه و آله) را براي مداواي زخم‌هايي كه در نبرد احد برداشته بود، به آن‌جا بردند. اما در منابع سخني درباره پناه بردن پيامبر(صلي الله عليه و آله) به شكافي در كوه احد ديده نمي‌شود.
در گزارش‌هاي تاريخي آمده كه رسول خدا(صلي الله عليه و آله) سالي يك بار به زيارت قبرهاي شهيدان احد مي‌رفت. خلفاي نخستين نيز به اين شيوه رفتار مي‌كردند. نيز حضرت فاطمه (سلام الله عليها) به زيارت شهيدان احد، به ويژه حمزه، عنايتي خاص داشت. بر پايه سخني، 46 سال پس از نبرد احد، سيل برخي از قبرهاي شهيدان احد از جمله عبدالله بن عمرو پدر جابر و عمرو بن جموح را شكافت و پيكرها را آشكار كرد. در پيكر آنان هيچ تغييري ديده نشد؛ گويا تازه دفن شده بودند. نيز 40 سال پس از نبرد احد، معاويه كه قصد داشت از چشمه آبي در دامنه‌هاي احد، به مدينه آب برساند، مجراي آب را از ميان مقبره شهيدان احد عبور داد و از اين روي، فرمان داد كه اجساد را جا به جا كنند. در آن رخداد نيز برخي از جنازه‌ها تازه و سالم جلوه كردند. گويند: در اين ميان، بيل به پاي حضرت حمزه اصابت كرد و از جاي آن خون جاري شد.
امروزه شهر مدينه از كوه احد درگذشته و به پشت آن رسيده و كوه در داخل شهر قرار گرفته است. اكنون مي‌توان از طريق بزرگراه فهد بن عبد العزيز از حرم پيامبر و شهر مدينه به كوه احد و مزار شهدا رفت. از خيابان سيد الشهدا نيز بدان جا راهي هست.
/1102001307
در دامنه جنوبي احد شكاف كوچكي است كه گويند: رسول خدا(صلي الله عليه و آله) را براي مداواي زخم‌هايي كه در نبرد احد برداشته بود، به آن‌جا بردند. اما در منابع سخني درباره پناه بردن پيامبر(صلي الله عليه و آله) به شكافي در كوه احد ديده نمي‌شود.
در گزارش‌هاي تاريخي آمده كه رسول خدا(صلي الله عليه و آله) سالي يك بار به زيارت قبرهاي شهيدان احد مي‌رفت. خلفاي نخستين نيز به اين شيوه رفتار مي‌كردند. نيز حضرت فاطمه (سلام الله عليها) به زيارت شهيدان احد، به ويژه حمزه، عنايتي خاص داشت. بر پايه سخني، 46 سال پس از نبرد احد، سيل برخي از قبرهاي شهيدان احد از جمله عبدالله بن عمرو پدر جابر و عمرو بن جموح را شكافت و پيكرها را آشكار كرد. در پيكر آنان هيچ تغييري ديده نشد؛ گويا تازه دفن شده بودند. نيز 40 سال پس از نبرد احد، معاويه كه قصد داشت از چشمه آبي در دامنه‌هاي احد، به مدينه آب برساند، مجراي آب را از ميان مقبره شهيدان احد عبور داد و از اين روي، فرمان داد كه اجساد را جا به جا كنند. در آن رخداد نيز برخي از جنازه‌ها تازه و سالم جلوه كردند. گويند: در اين ميان، بيل به پاي حضرت حمزه اصابت كرد و از جاي آن خون جاري شد.
امروزه شهر مدينه از كوه احد درگذشته و به پشت آن رسيده و كوه در داخل شهر قرار گرفته است. اكنون مي‌توان از طريق بزرگراه فهد بن عبد العزيز از حرم پيامبر و شهر مدينه به كوه احد و مزار شهدا رفت. از خيابان سيد الشهدا نيز بدان جا راهي هست.
/1102001307