شعر/گنبد و اشکِ روان در هر قدم یادش بخیر

حالِ خوب و اشتیاقِ دم به دم یادش بخیر
کوچه های خلوت و پُر پیچ و خم یادش بخیر
زیره و عطرِ حرم! عطرِ نبات و زعفران
حسّ دلتنگی و بغض بیش و کم یادش بخیر
لذّتِ باب الجواد و خواندنِ إذن دخول
گنبد و اشکِ روان در هر قدم یادش بخیر
حرکتِ پرچـم میانِ دستهـای آسمان
پای سقّاخانه اشکِ مادرم یادش بخیر
مانده در گوشم صدای ماندگارِ زائران
ترک و بوشهری، عرب یا که عجم، یادش بخیر
تکیه بر دیوار دارالحجّه و تجدیدِ عهد-
با امام ِ منتظر کنج حـرم یادش بخیر
از لبِ نقّاره ها دادی سلامم را جواب
اشکهایِ سر به زیرِ صبحدم یادش بخیر
زیـرِ ایـوانِ طلا روحِ مـرا دادی جلا
تا تو را بر مادرت دادم قسم، یادش بخیر
پنجـره فـولاد إذنِ کــربلایم را گرفت
ذکرِ «آقاجان نیفتم از قلم» یادش بخیر
دست و بالم بسته شد با بستنِ درب حرم
بیقراری هایِ بارِ آخـرم یادش بخیر

شاعر: 
مرضیه عاطفی